Эрнэст Эрнеставіч Баліён (1816—1901) — расійскі энтамолаг, які спецыялізаваўся на цвердакрылых.
Першапачатковую адукацыю атрымаў у Рэфармацкім вучылішчы, па заканчэнні якога (1833) шмат гадоў займаўся прыватнай педагагічнай дзейнасцю, якая і прывяла яго ў Казань. Тут ён у канцы саракавых гадоў паступіў ва ўніверсітэт і па заканчэнні курса ў 1852 годзе быў вызначаны настаўнікам прыродазнаўчых навук у 2-ю казанскую гімназію.
У 1860 годзе прызначаны ад’юнкт-прафесарам у Горыгорацкі земляробчы інстытут. Пасля пераводу гэтага інстытута ў 1865 годзе ў Пецярбург, Баліён стаў спачатку дацэнтам, а потым прафесарам Пецярбургскага земляробчага інстытута (у Лясным) і, нарэшце, прафесарам Ляснога інстытута.
Пасля выхаду на пенсію, у канцы 80-х гадоў XIX стагоддзя ён пераехаў у Наварасійск, дзе набыў сабе дом у раёне цяперашняй вуліцы Цэдрыка. Сваю ўласную бібліятэку, якая складалася з кніг, часопісаў і газет, сабраных ім на працягу многіх гадоў, Баліён перадаў Наварасійску.
|
Праз два гады пасля смерці Э. Э. Баліёна Наварасійская гарадская дума 15 лістапада 1903 года аднагалосна пастанавіла прызначыць стыпендыі імя Баліёна тром вучням мужчынскай гімназіі і тром вучаніцам жаночай гімназіі.
Яго калекцыі жукоў захоўваюцца ў Заалагічным музеі Адэскага ўніверсітэта і Лесатэхнічнага ўніверсітэта Санкт-Пецярбурга.