Элін Мацільда Элізабэт Вэгнер (шведск.: Elin Mathilda Elisabeth Wägner; 16 мая 1882, Лунд — 7 студзеня 1949, Берг, Крунуберг) — шведская пісьменніца, журналістка, педагог, эколаг. Грамадскі дзеяч, арганізатар руху па абароне і выратаванні дзяцей, актывістка фемінісцкага і пацыфістскага рухаў; заснавальнік групы Фогельстад. Член Шведскай акадэміі з 1944 года.
Элін Вэгнер нарадзілася ў 1882 годзе ў Лундзе. Яе бацькам быў школьны дырэктар; у трохгадовым узросце яна пазбавілася маці. Калі бацька паўторна ажаніўся, Элін некаторы час жыла з дзядзькам, а потым пераехала разам з новай сям’ёй бацькі спачатку ў Нючэпінг, а затым у Хельсінгбарг[10].
Журналісцкая дзейнасць Вэгнер пачалася ў газеце Helsingborgs Dagblad. Затым яна пераехала ў Стакгольм і працавала ў вядомым жаночым часопісе «Idun». Пазней яна стала першым рэдактарам часопіса Tidevarvet[sv], які выдаваўся так званай групай Фогельстад. Вегнер таксама сама шмат пісала для гэтага часопіса, у прыватнасці, аб нямецкай і ангельскай літаратуры, этналогіі і антрапалогіі[10]. Яна таксама працавала выкладчыкам у жаночай школе ў Фогельстаде[sv].
У 1910 годзе Вэгнер выйшла замуж за літаратурнага крытыка Ёна Ландквіста. У 1922 годзе муж і жонка развяліся, але працягвалі падтрымліваць адзін аднаго. Дзяцей у іх не было. На сястры Элін быў жанаты Грэгар Паульсон.
Пасля разводу Вэгнер пераехала са сталіцы ў Смоланд і пасялілася ў вёсцы Берг на поўнач ад Векшэ[10]. Непадалёк жыла яе сяброўка і паплечніца Флоры Гате, з якой яны разам падарожнічалі: як па Смоланду, збіраючы матэрыял для кнігі Вегнер «Tusen år i Småland», так і за межы Швецыі, у тым ліку ў Маскву і Ленінград ў 1934 годзе[10][11].
Элін Вэгнер была адной з найбольш вядомых суфражыстак, дзеячаў руху за прадастаўленне жанчынам выбарчага права ў Швецыі, ініцыятарам стварэння шведскага грамадства за жаночае раўнапраўе.
Разам з Фрэдрыкай Брэмер Вэгнер з’яўляецца ініцыятарам і найбольш важнай і ўплывовай дзяячкай фемінісцкага руху Швецыі.
У лістападзе 1919 года Элін Вэгнер, Элен Пальмшэрна і Герда Маркус стварылі ў Швецыі першую ў краіне арганізацыю па абароне і выратаванні дзяцей пад назвай “Рэдда Барнен " (шведскае аддзяленне «Міжнароднага саюза дапамогі дзецям»).
Аўтар раманаў, артыкулаў у газетах і часопісах, сцэнарыяў да 4-м фільмаў. Сярод найбольш папулярных раманаў Э. Вэгнер — «Norrtullsligan» («мужчыны і іншыя няшчасці», 1908), «Pennskaftet» («Ручка», 1910), аповесць у духу народных традыцый з жыцця сялян «Åsa-Hanna» (1918). Выкарыстала творчы псеўданім «Дэвінэз» (Devinez).
Кнігі і шматлікія артыкулы Э. Вэгнер прысвечаны праблемам жаночай эмансіпацыі, грамадзянскіх правах, руху за мір, павышэнню дабрабыту людзей, ахове навакольнага асяроддзя.
|
|