Шампіньён, Пячурыца[1] (Agaricus) — род шапкавых базідыяльных грыбоў сямейства шампіньёнавых.
Шапка пукатая, потым распасцёртая, шаўкавістая, гладкая або лускаватая, мясістая, дыяметрам ад 3 да 25 см. Пласцінкі свабодныя, напачатку белыя, потым цямнеюць. Паводле гэтай прыкметы шампіньёны адрозніваюць ад смяротна ядавітай бледнай паганкі, у якой споры, а таму і пласцінкі, застаюцца белымі. Мякаць белая, шчыльная, на зломе мяняе колер. Ножка цыліндрычная або булавападобная, шчыльная, рэдка рыхлая або полая, заўжды з кольцам ад пакрывала. Споры акруглыя, гладкія, светла-карычневыя, карычневыя.
Налічваецца каля 60 відаў. Пашыраны ўсюды; на Беларусі 8 відаў, усе ядомыя. Найбольш вядомыя: шампіньён двухспоравы (Agaricus bisporus), шампіньён звычайны (Agaricus campestris), шампіньён лясны (Agaricus silvaticus), шампіньён палявы, або пячарка (Agaricus arvensis), шампіньён ядомы. Трапляюцца пераважна групамі з мая па верасень на ўрадлівай глебе ў лясах, садах, на лугах, палях, агародах.
У прамысловых маштабах вырошчваюць шампіньён двухспоравы (Agaricus bisporus), у культуры каля 300 гадоў. 2 віды ядавітыя.