Цеплазабеспячэнне[1] — сістэма забеспячэння цеплынёй збудаванняў і прамысловых спажыўцоў. Цеплыня выкарыстоўваецца для ацяплення, вентыляцыі, гарачага водазабеспячэння і розных тэхнічных патрэб.
Сістэма цеплазабеспячэння складаецца з наступных функцыянальных частак:
Па месцы выпрацоўкі цеплыні сістэмы цеплазабеспячэння дзеляцца на:
Па родзе цепланосбіта у сістэме:
Па спосабе далучэння сістэмы ацяплення да сістэмы цеплазабеспячэння:
Па спосабе далучэння сістэмы гарачага водазабеспячэння да сістэмы цеплазабеспячэння:
Для мясцовых сістэм цеплазабеспячэння прымяняюцца кацельні, міні-ЦЭЦ, цеплавыя помпы, альтэрнатыўныя крыніцы энергіі (сонечныя калектары, геатэрмальная энергія) і інш. Для цэнтралізаваных сістэм выкарыстоўваюць буйныя кацельныя і ЦЭЦ. Цэнтралізаванае цеплазабеспячэнне дазваляе выкарыстоўваць меншую колькасць абсталявання і камбінавана выпрацоўваць цепла- і электраэнергію на ЦЭЦ (гл. цеплафікацыя), але ў параўнанні з мясцовымі сістэмамі павялічваюцца выдаткі на перадачу цеплыні.
Спажыўцамі цяпла сістэмы цеплазабеспячэння з’яўляюцца:
Па рэжыму спажывання цяпла на працягу года адрозніваюць дзве групы спажыўцоў:
У залежнасці ад суадносін і рэжымаў асобных відаў цепласпажывання адрозніваюць тры характэрныя групы спажыўцоў: