У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Вяржбіцкі. Фёдар Міхайлавіч Вяржбіцкі (1846—1916) — рускі архітэктар. Аўтар праекта тыпавой вайсковай царквы (1901), па якому на тэрыторыі Расіі было пабудавана 66 храмаў. Сярод іх — Свята-Дабравешчанская царква ў Лагунцах(руск.) бел., Свята-Мікольская царква (Барнаул)(руск.) бел., Кафедральны сабор Святых Жонак-Міраносіц у Баку(руск.) бел., Свята-Пакроўская царква ў Ерэване(руск.) бел., Свята-Аляксандра-Неўская царква ў Тэрмезе(руск.) бел. (сумесна з Ф. У. Смірновым(руск.) бел.), Свята-Пакроўская царква ў Лібаве[1].
Нарадзіўся ў 1846 годзе. Скончыў поўны курс навук у Пецярбургскім будаўнічым вучылішчы са званнем архітэктарскага памочніка і правам на чын XII класа. Быў вызначаны на службу ў міністэрства ўнутраных спраў з 9 чэрвеня 1871 года, з адкамандзіраваннем для заняткаў у Тэхнічна-будаўнічы камітэт(руск.) бел.. Ужо 27 верасня таго ж года ён быў зацверджаны ў чыне губернскага сакратара; 13 чэрвеня 1872 года прызначаны малодшым інжынерам будаўнічага аддзялення Віленскага губернскага праўлення і на гэтай пасадзе знаходзіўся да 14 мая 1875 года.
Быў перайменаваны 15 сакавіка 1877 года ў грамадзянскія інжынеры.
З 31 студзеня 1891 года вызначаны ў Тэхнічна-будаўнічы камітэт(руск.) бел. Міністэрства ўнутраных спраў, а 11 жніўня таго ж года быў прызначаны тэхнікам ў канцылярыю камісіі па ўладкаванні казармаў.
З 22 верасня 1896 года — калежскі асэсар, з 6 снежня 1906 года — стацкі саветнік.
Памёр пасля 1916 года.