Фрэнсіс Глісан (англ.: Francis Glisson; 1599?, Рампішэм, Дорсетшыр, Вялікабрытанія - 14 кастрычніка 1677[2], Лондан, Вялікабрытанія) — брытанскі ўрач, анатам, прафесар у Кембрыджы, адзін з самых выбітных урачоў першай паловы XVII стагоддзя. Немалаважныя яго заслугі і ў галіне фізіялогіі, асабліва ў вучэнні аб раздражняльнасці як аб адной з асноўных уласцівасцяў ўсіх прадметаў ў прыродзе рэагаваць на раздражненне. Сваім навуковым творам пра рахітызм (Лондан, 1660) ён звярнуў асаблівую ўвагу урачоў на хваробы дзіцячага ўзросту.
Глиссон першым апісаў рахіт (1650) і вывучыў будову печані (1654) і кішэчніка; яго імем названа абалонка, якая пакрывае печань (глісанава капсула або капсула Глісана), першым апісаў сфінктар.