Франсэск Ашыменіс (катал.: Francesc Eiximenis; fɾənˈsɛsk əʃiˈmɛnis) — каталонскі пісьменнік, францысканец XIV стагоддзя. У свой час быў даволі знакамітым; ягоныя працы чыталі шляхетныя сучаснікі, сярод якіх каралі Арагону Пётр IV, Ян I і Марцін I, каралева Марыя дэ Люна, авіньёнскі Папа Бенедыкт XIII.
Франсэск Ашыменіс нарадзіўся прыкладна ў 1330 годзе, меркавана ў Жыроне. Стаў францысканцам у даволі маладым узросце, вучыўся ў іхняй школе. Пазней працягнуў навучанне ў Оксфардскім і Парыжскім універсітэтах. У 1374 атрымаў тытул магістра багаслоўя ва ўніверсітэце Тулузы.
Вярнуўшыся ў Каталонію, здабыў вядомасць пры двары караля і барселонскай ды валенсійскай шляхты сваёй адукаванасцю. У 1382—1408 жыў у Валенсіі, дзе быў кансультантам мясцовых уладаў. У 1391 арганізаваў «малітоўнае войска» ў кляштарах і манастырах Валенсіі. У 1397 і 1398 пераняў парадкаванне двух крыжовых паходаў валенсійцаў і мальёрцаў супраць мусульманскіх піратаў у Паўночнай Афрыцы.
У 1408 Ашыменіс узяў удзел у Перпіньянскім сінодзе, дзе авіньёнскі Папа Бенедыкт XIII прызначыў яго патрыярхам ерусалімскім, а пасля і апостальскім адміністратарам Эльнскай дыяцэзіі (цяпер Перпіньянская).
Франсэск памёр у Перпіньяне прыкладна 23 красавіка 1409.