wd wp Пошук: ⬜

Феадосій Фёдаравіч Шчадрын

Феадосій Фёдаравіч Шчадрын (руск.: Феодосий Фёдорович Щедрин; 1751 — 1825) — вядомы скульптар, прадстаўнік класіцызму, прафесар, рэктар Акадэміі мастацтваў.

Біяграфія

Б. Ш. Мітуар. «Партрэт Ф. Ф. Шчадрына», 1813. На заднім плане скульптура «Дыяна»

Феадосій Шчадрын нарадзіўся ў сям’і салдата лейб-гвардыі Праабражэнскага палка, у 1764 годзе прыняты ў лік казённых выхаванцаў пры Акадэміі мастацтваў. Навучаўся скульптуры ў француза Нікаля-Франсуа Жыле(руск.) бел..

За час навучання атрымаў шэраг узнагарод. У 1769 годзе атрымаў другі сярэбраны медаль, у 1770 годзе — малы залаты за барэльеф «Замах Рагнеды на жыццё Уладзіміра», у 1771 годзе — першы сярэбраны за малюнкі з натуры. У 1772 годзе ён атрымлівае вялікі залаты медаль за барэльеф «Ізяслава Мсціславіча, зняважанага, хацелі забіць любімыя яго воіны, не ведаўшы», выкананы ў стылі рускага барока.

У 1773 годзе як пенсіянер Акадэміі мастацтваў(руск.) бел. быў камандзіраваны для працягу навучання за мяжу. На працягу года прабыў у Італіі, спачатку ў Фларэнцыі, затым у Рыме, дзе ім была выканана статуя «Апалон, які вымае стралу з калчана». У 1775 годзе па загадзе Акадэміі мастацтваў, для працягу адукацыі, пераехаў у Парыж, дзе і прабыў больш за дзесяць гадоў. Заняткі скульптурай, вельмі паспяховыя, праводзіліся пад кіраўніцтвам Габрыэля Алегрэна(руск.) бел.. На другім годзе навучання, у 1776 годзе, атрымаў за статую «Марсія» ад парыжскай Акадэміі другі залаты медаль. Па просьбе Алегрэна камандзіроўка яму было падоўжана.

Вярнуўшыся ў Пецярбург у 1789 годзе, ён заняў месца прафесара скульптуры ў Акадэміі мастацтваў. У 1794 годзе ім выкананы значны твор «Венера, якая выйшла з вады», набытая ў 1797 годзе Паўлам I за 7000 руб.

У 1794 годзе быў прызнаны прафесарам, а праз год членам савета Акадэміі, у 1803 годзе стаў ад’юнкт-прафесарам. У 1818 годзе атрымаў званне рэктара.

Шчадрыным выкананы шэраг работ грамадскага прызначэння. Фігуры «Сірэны» (1800-05) і «Рэкі» для Самсонаўскай тэрасы Пецяргофскага саду, фігуры для Біржы, Адміралцейства (сумесна з І. І. Церабянёвым, архітэктарамі І. К. Корабавым і А. Д. Захаравым), у тым ліку «Карыятыды» (1812—1813); для Казанскага сабора, у тым ліку велізарны гарэльеф: «Хрыстос, які ідзе да месца распяцця» (1807). Выкананы шэраг бюстаў і асобных скульптур: «Спячы Эндыміён», бронза, 1779, «Фаўн з Вакханкай», «Дыяна», «Венера» (1792), «Нарцыс», бюст А. А. Нартава(руск.) бел., мармур, 1811. У форме медальернай пластыкі выконвае ў 1811 годзе медаль «У гонар адкрыцця Палтаўскага манумента».

Шчадрын Ф. Ф. пахаваны на Смаленскіх праваслаўных могілках. У 1934 годзе яго прах перанесены ў Некропаль XVIII стагоддзя.

Зноскі

1 2 (unspecified title) Праверана 18 ліпеня 2017.

Літаратура

Сербов Н. Щедрин, Феодосий Федорович // Русский биографический словарь : в 25-ти томах. — СПб.—М., 1896—1918.(руск.)
Щедрин, художники // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.) . — СПб., 1890—1907.
Щедрин С. Ф. «Письма из Италии». — М., 1932.
Каганович А. Л. Феодосий Федорович Щедрин, 1751—1825. — М., 1953.