Файлак ар-Рахман (англ.: Feilaq al-Rahman, араб. فيلق الرحمن — «Легіён (Корпус) ар-Рахман», «Легіён (Корпус) Госпада») — сірыйская ўзброеная ісламісцкая групоўка, звязаная з Сірыйскай свабоднай арміяй[2][3][4]. Ставіцца да так званай «ўмеранай» апазіцыі[5].
Узнікла ў лістападзе 2013 года шляхам аб’яднання некалькіх антыўрадавых фарміраванняў (найбольш буйныя — брыгады Liwa al-Bara і Liwa Abu Musa al-Ash’ari)[5]. Да сакавіка 2018 году дзейнічала ў асноўным ва Усходняй Гуце, на ўсходняй ўскраіне Дамаска (раён Джабар), ва Усходнім Каламуне. Групоўку ўзначальваў Абдул аль-Наср Шамір, дэзертыраваць з сірыйскай арміі ў пачатку 2012 года.
Групоўка дэкларуе сваёй мэтай звяржэнне рэжыму Башара Асада, па сваёй ідэалогіі блізкая забароненым ў Сірыі «Братам-мусульманам». Падтрымліваецца Катарам і ЗША.
У 2014 годзе «Файлак ар-Рахман» сумесна з групоўкамі «Джэйш аль-Іслам» і «Ахрар аш-Шам» ўвайшла ў Аб’яднанае ваеннае камандаванне Усходняй Гуты, аднак гібель у канцы 2015 гады лідара «Джэйш аль-Іслам» Захрана Алуша прывяла да абвастрэння суперніцтва паміж «Файлак ар-Рахман» і «Джэйш аль-Іслам», які перайшоў у красавіку-маі 2016 года ў разлютаваныя ўзброеныя сутыкненні.
У лютым 2016 года да групоўкі «Файлак ар-Рахман» далучыліся баевікі Ісламскага саюза Аджнад аш-Шам, якія базаваліся ва Усходняй Гуце, што прывяло да ўзмацнення пазіцый «Файлак ар-Рахман».
24 мая 2016 году кіраўнікі «Файлак ар-Рахман» і «Джэйш аль-Іслам» пры пасярэдніцтве Катара падпісалі пагадненне аб спыненні баявых дзеянняў, аднак ўжо 14 чэрвеня сутыкнення аднавіліся, прычым «Файлак ар-Рахман» адбіў у сапернікаў шэраг раёнаў на поўдні Усходняй Гуты.
У лютым 2017 года кіраўнік палітрады «Файлак ар-Рахман» Мутасім Шамір прыняў удзел у мірных перамовах у Жэневе.
У лютым—мае 2017 года атрады «Файлак ар-Рахман» адлюстравалі спробы наступу ўрадавых войскаў на раён Джабар[6].
У красавіку—мае 2017 года новыя кровапралітныя сутыкненні ўспыхнулі паміж «Джэйш аль-Іслам» і «Файлак ар-Рахман», якую на гэты раз падтрымалі баевікі «Хаят Тахрыр аш-Шам» — новага альянсу, які сфармаваўся на базе «Фронту аль Нусры»[7]. У ходзе баёў было забіта ў агульнай складанасці да 100 баевікоў[8].
У чэрвені 2017 года ўрадавыя войскі распачалі чарговую спробу наступу на пазіцыі «Файлак ар-Рахман» у Джабаре. Баі працягваліся да сярэдзіны жніўня. Па сцвярджэнні урадавых крыніц, за першы месяц баёў баевікі страцілі 400 чалавек[9].
Тым часам у «Файлак ар-Рахман» сапсаваліся адносіны з былымі саюзнікамі — «Тахрыр аш-Шам» і «Ахрар аш-Шам»[10]. 6 жніўня 120 баевікоў «Ахрар аш-Шам», якія базаваліся ў Арбіле, з-за ўнутраных разборак перайшлі на бок «Файлак ар-Рахман»[11]. Паведамлялася, што ў гэтым канфлікце «Тахрыр аш-Шам» заняў бок «Ахрар аш-Шам». 9 жніўня супернікі падпісалі пагадненне аб спыненні агню[12].
У жніўні 2017 года прадстаўнікі «Файлак ар-Рахман» у Жэневе падпісалі пагадненне з Расіяй аб удзеле ў зоне дээскалацыі ва Усходняй Гуце, дамоўленасць аб стварэнні якой была дасягнута пры пасярэдніцтве Расіі, Турцыі і Ірана[13]. Тым не менш, ужо ў верасні сталі паступаць паведамленні пра сутыкненні ў Джабаря паміж групоўкай і ўрадавымі сіламі[14].
У лістападзе 2017—студзені 2018 гадоў «Файлак ар-Рахман» ва ўзаемадзеянні з «Ахрар аш-Шам» зрабіла спробу ўсталяваць кантроль над стратэгічным аб’ектам - транспартнай базай (складам бронетэхнікі) у Харасці, адрэзаўшы яе ад падкантрольных сірыйскай арміі тэрыторый на захадзе[15].
Урадавыя сілы змаглі аднавіць кантроль над базай, аднак баі за суседнія кварталы працягнуліся. У ходзе жорсткіх баёў з ужываннем танкаў і артылерыі абодва бакі панеслі істотныя страты[16][17].
25 лютага часткі сірыйскіх урадавых войскаў пачалі маштабную наземную аперацыю па ліквідацыі апазіцыйнага анклава[18]. У сярэдзіне сакавіка, пасля таго як урадавыя сілы разрэзалі Усходнюю Гуту на тры часткі («Файлак ар-Рахман» кантралявала паўднёвы анклаў — Хамура), баевікі групоўкі адышлі ў Айн Тарма[19]. 23 сакавіка групоўка «Файлак ар-Рахман» дамовілася з прадстаўнікамі расійскага Цэнтра па прымірэння варагуючых бакоў у Сірыі здаць пазіцыі і эвакуявацца разам з сем’ямі з населенага пункта Арбіл і сталічных раёнаў Айн Тарма і Джабар ў зону дээскалацыі Ідліб, на тэрыторыі, кантраляваныя ўзброенай апазіцыяй[20]. Калона аўтобусаў, у якой знаходзіліся больш 5400 баевікоў і членаў іх сем’яў пакінула Усходнюю Гуту 25 сакавіка і на наступны дзень прыбыла на паўночны захад Сірыі[21].