Уолес Стывенс (англ.: Wallace Stevens; 3 кастрычніка 1879, Рэдынг, Пенсільванія — 2 жніўня 1955) — амерыканскі паэт нямецка-нідэрландскага паходжання.
У 1897—1900 гг. вучыўся ў Гарвардскім універсітэце, але дыплому не атрымаў, у 1903 годзе скончыў Нью-Ёркскую вышэйшую школу права. Працаваў журналістам у New York Herald Times, потым займаўся адвакацкай практыкай. У канцы 1890-х гг. пачаў працаваць у страхавой кампаніі. У 1909 годзе ажаніўся з Элсі Віёлай Кейчэл (1886—1963). У 1916 годзе пераехаў у Хартфард, штат Канектыкут.
Вядомасць да Стывенса прыйшла ў сярэдзіне 1910-х гадоў, калі вялікую падборку яго вершаў апублікаваў чыкагскі часопіс Poetry. На той час паэту было 35 гадоў, а яго першы паэтычны зборнік «Фісгармонія» (Harmonium) выйшаў у 1923 годзе. Цягам наступных трыццаці гадоў Стывенс выдаў зборнікі «Ідэі парадку» (Ideas of Order, 1936), «Мужчына з блакітнай гітарай» (The Man with the Blue Guitar, 1937), «Часткі свету» (Parts of a World, 1942), «Нататкі адносна найвышэйшай формы вымыслу» (Notes toward a Supreme Fiction, 1942), «Набліжэнне да лета» (Transport to Summer, 1947), «Збор вершаў» (Collected Poems, 1954), зборнік эсэ «Неабходны анёл» (The Necessary Angel, 1951), куды ўвайшлі крытычныя артыкулы Стывенса. У 1957 годзе выйшаў зборнік «Пасмяротнае» (Opus Posthumous), а ў 1972 — зборнік «Пальма на ўскрайку свядомасці» (The Palm at the End of the Mind). Лісты Стывенса былі падрыхтаваныя і выдадзеныя ў 1966 годзе яго дачкой Холі.
Двойчы лаўрэат Нацыянальнай кніжнай прэміі і Пулітцэраўскай прэміі (1955).