Уладзімір Уладзіміравіч Гіль-Радыёнаў (18 ліпеня 1906, вёска Дараганава, Асіповіцкі раён 14 мая 1944) — адзін з кіраўнікоў партызанскага руху.
У 1939 годзе скончыў Ваенную акадэмію ім М. В. Фрунзэ, падпалкоўнік. У 1941 годзе начальнік штаба 229-й стралковай дывізіі, на фронце, быў паранены, трапіў у палон. З 1942 па 15 жніўня 1943 гадоў Гіль-Радыёнаў быў камандзірам «дружыны», палка, брыгады так званай «Рускай нацыянальнай народнай арміі» створанай з ліку ваеннапалонных. Гіль-Радыёнаў падрыхтаваў пераход 16 жніўня 1943 года гэтага фарміравання ў поўным складзе на бок партызан. фарміраванне атрымала назву 1-й антыфашысцкай партызанскай брыгады. 16 верасня 1943 года Гіль-Радыёнаў быў узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі, яму прысвоена воінскае званне палкоўніка. У красавіку — маі 1944 года ў баях пры адбіцці карнай аперацыі «Вясновае свята» ў ходзе Полацка-Лепельскай бітвы брыгада панесла вялікія страты (1024 чалавек). Гіль-Радыёнаў быў смяротна паранены і 14 мая 1944 года памёр.