Уладзімір Васілевіч Менер (руск.: Владимир Васильевич Меннер, 1905-1989) — савецкі геолаг і палеантолаг. Доктар геолага-мінералагічных навук, акадэмік АН СССР (з 1966). Ганаровы член Усесаюзнага Палеанталагічнага таварыства (з 1970) і Маскоўскага таварыства выпрабавальнікаў прыроды (з 1975). Першым прапанаваў тэрмін акрон.
У. В. Менер нарадзіўся ў 1905 годзе ў горадзе Шацк Тамбоўскай губерні (цяпер Разанскай вобласці). З расійскіх немцаў.
У 1927 годзе скончыў Натуральнае аддзяленне фізіка-матэматычнага факультэта МДУ. У гэтым жа годзе апублікаваў сваю першую працу па стратыграфіі палеагенавых адкладаў.
У 1925—1930 гадах удзельнічаў у Крымскай геалагічнай экспедыцыі. Пасля заканчэння ўніверсітэта, у 1927—1929 працаваў у Маскоўскім аддзяленні Геалагічнага камітэта СССР і адначасова вучыўся ў аспірантуры.
Выкладчыцкую дзейнасць пачаў з 1929 года ў Маскоўскай горнай акадэміі. З таго ж года працаваў у Маскоўскім геолагаразведачным інстытуце імя Серго Арджанікідзэ.
У 1934 і 1935 гадах паслядоўна прысвоены ступені кандыдата біялагічных і геолага-мінералагічных навук без абароны.
З 1934 году працаваў у Геалагічным інстытуце АН СССР. У 1934—1937 гады — таксама навуковы супрацоўнік, вучоны сакратар Палеанталагічнага інстытута АН СССР.
З 1966 года загадчык кафедры палеанталогіі геалагічнага факультэта МДУ.
18 красавіка 1966 года акадэмікам АН СССР па аддзяленню Навук аб Зямлі.