У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Корбан. Уладзімір Іванавіч Корбан (25 жніўня 1910, Барань, Аршанскі раён, Віцебская вобласць — 30 лістапада 1971) — беларускі літаратар, байкапісец. Заслужаны дзеяч культуры БССР (1970).
Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. Працаваў на заводах у Барані, Ленінградзе, Лідзе, Оршы. З канца 1946 года да студзеня 1948 года — дырэктар цвіковага завода ў Лідзе[1]. З 1952 года працаваў у часопісе «Вожык», з 1967[2] — галоўны рэдактар.
Друкаваўся з 1946. Аўтар зборнікаў сатырычных і гумарыстычных вершаў, баек і вершаваных фельетонаў «Мы іх ведаем» (1950), «Байкі» (1953), «3 вецярком» (1957), «Гарачая прыпарка» (1959), «Не на сваім месцы» (1965), «Свінні ў рэпе» (1968), «Дзям’янаваюшка» (1970), «Выбранае» (1970) і інш., зборнікаў апавяданняў і гумарэсак «Да цешчы на бліны» (1963), «Дзядзькава крыўда» (1982). Аўтар кніг для дзяцей «Янка і санкі» (1957), «Пра жывёл і пра звяроў», «Учора, сёння і заўжды» (абедзве 1963), «Суседні двор» (1967) і інш. Яго творы вылучаюцца акгуальнасцю тэматыкі, сатырычнай вастрынёй, мастацкай прастатой. Пераклаў на беларускую мову паасобныя творы I. Крылова, Л. Украінкі, С. Алейніка, Т. Масэнкі і інш.
Узнагароджаны ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга, Айчыннай вайны II ст., Чырвонай Зоркі, «Знак Пашаны».