Угарыцкае пісьмо – квазіалфавітнае клінапіснае кансанантнае пісьмо, якое ўжывалася ў XV – XIV стст. да н.э. для запісу тэкстаў на гліняных таблічках. Гэтыя таблічкі з’яўляюцца адзінай крыніцай вывучэння угарыцкай мовы – адной з семіцкіх моў, што была пашырана ў канцы III – 1-й паловы II тыс. да н. э. на тэрыторыі Угарыцкага царства (Угарыт). Вядомы таксама угарыцкія надпісы на хурыцкай і акадскай мовах. Мяркуюць, што угарыцкае пісьмо развілася са складовага клінападобнага лінейнага пісьма (не захавалася). Існуе гіпотэза, што першапачаткова знакі угрыцкага пісьма абазначалі спалучэнні пэўнага зычнага з любым галосным, а пазней – толькі зычныя. Для аблягчэння чытання угрыцкага пісьма абазначалі спалучэнні пэўнага зычнага з любым галосным, а пазней – толькі зычныя. Для аблягчэння чытання угрыцкага пісьма выкарыстоўвала словараздзяляльнікі (вертыкальныя кліны), а не пазней XIV ст. да н.э. ва угрыцкім пісьме, як і ў іншых відах заходне-семіцкага пісьма, пачалі выкарыстоўваць matres lectionis (літаральна – мацеркі чытання) – адмысловыя знакі некаторых зычных, якія ўжываліся для абазначэння галосных.
Знак | Трансліт. | IPA | Іўрыт | Арабская |
---|---|---|---|---|
𐎀 | ʾa | ʔa | א | أ |
𐎁 | b | b | ב | ب |
𐎂 | g | ɡ | ג | ج |
𐎃 | ḫ | x | خ | |
𐎄 | d | d | ד | د |
𐎅 | h | h | ה | ه |
𐎆 | w | w | ו | و |
𐎇 | z | z | ז | ز |
𐎈 | ḥ | ħ | ח | ح |
𐎉 | ṭ | t̴ | ט | ط |
𐎊 | y | j | י | ي |
𐎋 | k | k | כ | ك |
𐎌 | š | ʃ | ש | ش |
𐎍 | l | l | ל | ل |
𐎎 | m | m | מ | م |
𐎏 | ḏ | ð | ذ | |
𐎐 | n | n | נ | ن |
𐎑 | ẓ | θ̴ | ظ | |
𐎒 | s | s | ס | س |
𐎓 | ʿ | ʕ | ע | ع |
𐎔 | p | p | פ | ف |
𐎕 | ṣ | s̴ | צ | ص |
𐎖 | q | q | ק | ق |
𐎗 | r | r | ר | ر |
𐎘 | ṯ | θ | ث | |
𐎙 | ġ | ɣ | غ | |
𐎚 | t | t | ת | ت |
𐎛 | ʾi | ʔi | ئ | |
𐎜 | ʾu | ʔu | ؤ | |
𐎝 | s2 | |||
𐎟 | Падзельнік слоў |