Тры́тый (сімвал 3H альбо T ад лацінскага Tritium) — радыеактыўны ізатоп вадароду з атамнай масай, роўнай тром (3,016049). Часам яго называюць звышцяжкі вадарод. Пры нармальным атмасферным ціску і тэмпературы трытый існуе ў выглядзе газу 3H2 (T2).
Ядро трытыю складаецца з аднаго пратону і двух нейтронаў, тым часам як звычайны атам вадароду, протый, мае толькі адзін пратон, а дэйтэрый — адзін пратон і адзін нейтрон.
Упершыню трытый быў атрыманы з дэйтэрыю ў 1934 годзе Эрнестам Рэзерфордам, які працаваў разам з Маркам Оліфантам і Полам Гартэкам.
Трытый — радыеактыўны элемент. У працэсе распаду пераўтвараецца ў гелій 3He з выпраменьваннем бэта-часціцы (сярэдняя энергія 6,5 кеВ, максімальная - 18,6 кеВ). Перыяд паўраспаду — 12,3 гады. Слабае бэта-выпраменьванне не здольнае пранікаць праз чалавечую скуру і нясе небяспеку чалавеку толькі, калі трытый трапляе ўсярэдзіну арганізму ў вялікай колькасці. Як і ў выпадку з вадародам, трытый адносна нязручны для ўтрымання: ён у той ці іншай ступені можа пранікаць і праз пластык, і праз гуму, і праз сталь.
Трытый сустракаецца ў прыродзе, дзякуючы касмічнай радыяцыі, калі нейтроны з высокай энергіяй сутыкаюцца з атамамі дэйтэрыю ў зямной атмасферы.
Штучна атрымаць трытый магчыма, калі абстрэльваць літый 6Li нейтронамі ў атамным рэактары.
Вось некаторыя рэакцыі, шляхам якіх можна атрымаць трытый:
D + n → T + γ
{\displaystyle D+n\rightarrow T+\gamma }
.
10
B + n → T +
8
B e + γ
{\displaystyle {}^{10}B+n\rightarrow T+{}^{8}Be+\gamma }
;
6
L i + n → T +
4
H e + γ
{\displaystyle {}^{6}Li+n\rightarrow T+{}^{4}He+\gamma }
Трытый мае надзвычай важнае значэнне для рэакцыі тэрмаядзернага сінтэзу, паколькі рэакцыя дэйтэрыю з трытыем мае добрае сячэнне і высокі выхад энергіі:
D + T →
4
H e + n + 17 , 6 M e V
{\displaystyle D+T\rightarrow {}^{4}He+n+17,6MeV}
Атамы ўсіх элементаў складаюцца з пратонаў і нейтронаў і адштурхоўваюць адзін аднаго, бо абодва маюць пазітыўны электрычны зарад. У выпадках надзвычай высокіх мільённых тэмператур, як напрыклад у ядры Сонца, некаторыя атамы набываюць такую хуткасць, што могуць пераўзыйсці сілы электрычнага адштурхоўвання і зліцца разам, фармуючы больш цяжкія атамы. Дэйтэрый і трытый - найлепшыя кандыдаты для такой рэакцыі, бо маюць усяго па адным пратоне.
Апрача патэнцыяльнага выкарыстання ў тэрмаядзерным рэактары, трытый цяпер выкарыстоўваецца ў біялогіі і медыцыне як радыеактыўны маркёр.
У індустрыі ён ужываецца ў малых колькасцях разам з фосфарам пры вырабе самаасвятляючых паверхняў (стрэлкі гадзіннікаў, дарожныя знакі і г.д.)