У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з імем Тарос.
Таро́с Тараманя́н (арм.: Թորոս Թորամանյան; 1864—1934) — армянскі архітэктар і археолаг, даследчык гісторыі архітэктуры Арменіі.
Нарадзіўся ў 1864 годзе ў Шапін-Карахісары, Асманская імперыя. Пасля заканчэння Канстанцінопальскай акадэміі мастацтваў заняўся праектаваннем прыватных і грамадскіх будынкаў у Канстанцінопалі, затым у Балгарыі, куды пераехаў у 1896 годзе, а таксама ў Румыніі.
У 1902 годзе Тараманян прымае прапанову прыняць удзел у экспедыцыі ў адну са старажытных сталіц Арменіі — Ані, куды прыязджае ў 1903 годзе і далучаецца да экспедыцыі Мікалая Мара. У 1904 годзе Тараманян па запрашэнні архімандрыта Хачыка Дадзяна далучаецца да раскопак царквы Звартноц. Вынікі даследаванняў у 1905 годзе ён публікуе ў працы «Храм Звартноц». Тараманян страціў магчымасць весці там свае даследаванні, пасля таго, як Ані ў 1921 годзе апынуўся на турэцкай тэрыторыі.
У 1923 годзе ў Армянскай ССР ствараецца Камітэт па ахове старажытных помнікаў, членам якога становіцца Тараманян. У складзе Камітэта ён бярэ ўдзел у рэканструкцыі Эчміядзінскага сабора. У 1930—1932 гадах таксама кіраваў архітэктурным аддзелам Гістарычнага музея Арменіі ў Ерэване. У 1933 годзе атрымаў званне заслужанага дзеяча навукі Армянскай ССР.
Быў членам Сусветнага Армянскага Кангрэса.[3]
Памёр у 1934 годзе.