Тадэвуш Ліхота (нар. 28 мая 1938, г. Ваўкавыск) — польскі дысідэнт часоў ПНР Тадэвуш Ліхота. Удзельнік рабочых пратэстаў у Шчэціне 1970—1971 гадах. Актывіст руху Салідарнасць, член Польскай сацыялістычнай партыі працы. Адзін з арганізатараў страйку супраціву на шчэцінскай суднаверфі імя Варскага 13 снежня 1981 года.
Скончыў тэхнічную навучэльню. Працаваць пачаў у 18 гадоў — токарам у Шчэціне. У 1957—1961 гадах металург ў Кросна. Затым вярнуўся ў Шчэцін і да 1974 годзе з невялікім перапынкам працаваў на суднаверфі імя Варскага. Кароткі перыяд у 1967—1968 гадах быў аўтамеханікам ў прыватным гаражы.
У снежні 1970 годзе ён прыняў актыўны ўдзел у масавых рабочых пратэстах у Шчэціне. У студзені 1971 годзе далучыўся да страйкавага руху, узначаленага Эдмундам Балукам. Знаходзіўся пад наглядам дзяржбяспекі. Неўзабаве пасля вымушанай эміграцыі Балукі ў 1974 годзе Ліхота вымушаны быў звольніцца з суднаверфі. Працаваў у сферы паслуг, на верф вярнуўся толькі ў 1980 годзе.
У жніўні 1980 года актыўна ўключыўся ў страйкавы рух. Быў адным з лідэраў Салідарнасці ў Шчэціне, паплечнікам Марыяна Юрчыка. Удзельнічаў у I з’ездзе «Салідарнасці». Прафсаюзная арганізацыя суднаверфі імя Варскага займала радыкальныя пазіцыі ў супрацьстаянні з ПАРП, выступала супраць кампрамісаў з урадам ПНР, патрабавала перадачы ўсёй паўнаты ўлады Грамадскай радзе народнай гаспадаркі — прадстаўнічым органам працоўных калектываў.
Нароўні з прафсаюзным рухам, з’яўляўся адным з вядучых актывістаў нелегальнай Польскай сацыялістычнай партыі працы, лідэрам якой з’яўляўся Эдмунд Балука.
У першыя дні ваеннага становішча, 13-15 снежня 1981 года быў сярод арганізатараў забастоўкі на суднаверфі імя Варскага. Падаўленне ажыццяўлялася ўзброенай сілай з ужываннем бронетэхнікі. Быў арыштаваны і паўстаў перад судом паскоранай працэдуры. Быў асуджаны да 3 гадоў 6 месяцаў зняволення.
У 1984 годзе быў вызвалены па амністыі. Супрацоўнічаў з падполлем, распаўсюджваў нелегальныя выданні «KOS», «Tygodnik Mazowsze», «Grot». Неаднаразова затрымліваўся міліцыяй і дзяржбяспекай.
У 1985 эміграваў у Швецыю. Працаваў токарам. З 2003 года на пенсіі[1].