Ся Гуй (кіт.: 夏圭, каля 1195 — 1224) — кітайскі мастак дынастыі Сун, манах школы чань.
Нарадзіўся ў правінцыі Чжэцзян. Складаўся ў акадэміі жывапісу ў Ханчжоу пры імператары Нін-цзуне. Як і яго сучаснік Ма Юань, парваў з арнаментальным стылем прыдворнага жывапісу, звярнуўся да больш лаканічнай, простай і эмацыйнай манеры мастакоў эпохі Тан. У пейзажах аддаваў перавагу асіметрычным кампазіцыям, скасаванню дэталяў, клапатліваму стану прыроды.