Сяргей Агафонович Лупиков (26 кастрычніка 1923, Бяседавічы Хоцімскі раён, Магілёўская вобласць — 31 сакавіка 1995, Магілёў) — камандзір аддзялення; памочнік камандзіра; камандзір узвода пешай разведкі 1223-га стралковага палка 369-й стралковай дывізіі 2-га Беларускага фронту, сяржант. Поўны кавалер ордэна Славы.
Нарадзіўся 26 кастрычніка 1923 года ў вёсцы Бяседавічы Хоцімскага раёна Магілёўскай вобласці Беларусі ў сялянскай сям’і. Беларус. Пасля заканчэння пачатковай школы працаваў у калгасе.
У Чырвонай Арміі і ў баях Вялікай Айчыннай вайны з кастрычніка 1943 года. Ваяваў на 2-м Беларускім фронце.
Камандзір аддзялення, узвода пешай разведкі 1223-га стралковага палка чырвонаармеец Сяргей Лупікаў 15 жніўня 1944 г. ў складзе разведвальнай групы пераправіўся праз раку Бобр у раёне польскага горада Асавец і разведаў варожую агнявую сістэму. Затым, у ліку першых уварваўся ў траншэю ворага, у перастрэлцы знішчыў чатырох праціўнікаў і захапіў сем «языкоў». Пад шквальным агнём праціўніка чырвонаармеец Лупікаў прымаў удзел у будаўніцтве моста праз раку Бобр.
Загадам па 369-й стралковай дывізіі № 096 ад 21 жніўня 1944 года за мужнасць і адвагу праяўленыя ў баях чырвонаармеец Лупікаў Сяргей Агафонавіч узнагароджаны ордэнам Славы 3-й ступені[1].
Памочнік камандзіра узвода пешай разведкі 1223-га стралковага палка сяржант Сяргей Лупікаў у баях за вёску Альтхаўзэн і за польскую вёску Гручна у перыяд з 4 па 6 лютага 1945 года замяніў выбыўшага са строю камандзіра ўзвода. За тры дні баёў ўзвод пад камандаваннем сяржанта Лупікаў знішчыў да трох дзясяткаў і ўзяў у палон сто семдзесят два гітлераўца, з іх тры афіцэра, акрамя гэтага ўзвод Лупікава вывеў са строю дзве гарматы і чатыры кулямёта.
Загадам па 70-й арміі ад 7 сакавіка 1945 года за мужнасць і адвагу праяўленыя ў баях сяржант Лупікаў Сяргей Агафонавіч узнагароджаны ордэнам Славы 2-й ступені[1].
У ноч на 27 сакавіка 1945 года ўзвод пад камандаваннем сяржанта Сяргея Лупікава разведаў чатыры пераправы праз раку Ісача, што забяспечыла магчымасць савецкім перадавым частках ўварвацца ў польскі горад Гдыня. У баях за Гдыню ўзвод сяржанта Лупікава захапіў варожы авіяцыйны завод, знішчыў трыццаць аднаго і паланіў паўсотні праціўнікаў.
5 мая 1945 года камандуючы 2-м Беларускім фронтам Маршал Савецкага Саюза Ракасоўскі К. К. прадставіў сяржанта Лупікава С. А. да ордэна Славы 1-й ступені[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 29 чэрвеня 1945 года за ўзорнае выкананне заданняў камандавання ў баях з нямецка-варожымі захопнікамі сяржант Лупікаў Сяргей Агафонавіч узнагароджаны ордэнам Славы 1-й ступені, стаўшы поўным кавалерам ордэна Славы[1].
Пасля вайны старшына Лупікаў С. А. дэмабілізаваны. Жыў у абласным цэнтры Беларусі горадзе Магілёве. Працаваў у будаўнічым упраўленні № 60. Памёр 31 сакавіка 1995 года.
Узнагароджаны ордэнамі Чырвонага Сцяга, Айчыннай вайны 1-й і 2-й ступені, Славы 1-й, 2-й, 3-й ступені, медалямі[1].
Сергей Агафонович Лупиков на сайце «Героі краіны»
Тэмы гэтай старонкі (19):