Сюаньцзан (Чань Хуэй) (602—664) — кітайскі будыйскі манах, вучоны, філосаф, падарожнік і перакладчык часоў дынастыі Тан.
Сюаньцзан нарадзіўся ў 602 як Чэнь І (陈 袆) у сям’і вучоных. Ён вядомы сваім сямнаццацігадовым падарожжам у Індыю, дзе ён вучыўся і меў зносіны са знакамітымі будыйскімі майстрамі, у прыватнасці ў манастыры Наланда.
Сюаньцзан прывёз з Індыі 657 тэкстаў на санскрыце. Ён атрымаў падтрымку імператара, і арганізаваў вялікую школу перакладаў у горадзе Чан’ань, прыцягваючы да працы шматлікіх вучняў па ўсёй Усходняй Азіі. Ён пераклаў на кітайскую мову 1330 твораў. Найбольшую цікавасць для яго ўяўляла школа Ёгачара (кіт. 瑜伽 行 派) або Чытаматра (кіт. 唯识).