wd wp Пошук: ⬜

Стэван Мокраняц

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Мокраняц. У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Стаянавіч. Стэван Мокраняц (сербск.: Стеван Мокрањац, сапраўднае прозвішча Стая́навіч, сербск.: Стојановић, 9 студзеня 1856, Негацін — 28 верасня 1914, Скоп’е) — сербскі кампазітар і хормайстар.

Біяграфія

Нарадзіўся 9 студзеня 1856 года ў Негаціне. Вывучаў кампазіцыю ў Лейпцыгу ў С. Ядасана і Карла Райнеке, а таксама ў Мюнхене ў Райнбергера. У 1887—1914 гадах узначальваў хор Бялградскага пеўчага таварыства, з якім гастраляваў у шматлікіх еўрапейскіх краінах, у тым ліку ў Расійскай імперыі ў 1896 годзе.

У 1889–1893 гадах быў другой скрыпкай Бялградскага струннага квартэта, першага ў Сербіі. У 1899 стаў адным з заснавальнікаў музычнай школы ў Бялградзе, дырэктарам якой ён заставаўся да смерці

Член Сербскай акадэміі навук і мастацтваў з 1906, старшыня Таварыства сербскіх музыкантаў з 1907.

Сканаў у горадзе Скоп’е 28 верасня 1914 года.

Творы

Асноўнымі творамі Мокраняца з’яўляюцца 15 своеасаблівых сюіт для хору з салістам без суправаджэння «Руковеты» (букеты песень); гэта апрацоўкі народных песень — сербскіх, харвацкіх, славенскіх, македонскіх, чарнагорскіх і інш. Да лепшых з іх адносяцца 6-ы рукавет — «З маёй радзімы» («Песня пра Гайдука Вельку») (1892) і 10-ы — «З Охрыды» (1901). Харавыя творы Мокраняца вельмі папулярныя ў былой Югаславіі і ўваходзяць у рэпертуар прафесійных і аматарскіх хораў.

Зноскі

1 2 Мокраняц Стеван // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.

Літаратура

«Советская Музыка», Ямпольский И., № 4, 1956
«Стеван Мокраньяц и сербская музыка», М. 1958
«Стеван Мокрањац», Коньович П., Белград, 1956

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Стэван Мокраняц
Біяграфія на сайце Сербскай акадэміі навук і мастацтваў Архівавана 2 кастрычніка 2013.(серб.)
Біяграфія на сайце srpskaenciklopedija.org(серб.)