Страхавы поліс (англ.: insurance policy, фр.: police, італ.: polizza — распіска, квітанцыя) — як правіла, імянны дакумент, які пацвярджае афармленне дагавора страхавання, выданы страхавой кампаніяй (страхоўшчыкам) страхавальніку (застрахаванаму). Ён таксама ўтрымлівае ўказанне на суб’ектаў страхавых адносін і істотныя ўмовы дагавора страхавання [1], напрыклад, від, аб’ект, пачатак і канец дзеяння страхавання, памер страхавой сумы, звесткі аб страхоўшчыку, страхавальніку і іншыя ўмовы[2]. Поліс выдаецца страхавальніку пасля афармлення дагавора і аплаты страхавой прэміі[3]. У полісе таксама павінна ўтрымлівацца спасылка на дзейсныя правілы страхавання. Да каштоўных папер страхавы поліс не адносіцца[1].
Страхавы поліс звычайна павінен утрымоўваць:
Поліс страхавання жыцця звычайна ўтрымоўвае ўказанне выгоданабыўцы. У шэрагу відаў страхавання (марское страхаванне, страхаванне маёмасці і іншыя) страхавы поліс можа быць аформлены на прад’яўніка, без указання выгоданабыўцы. У такіх выпадках для ажыццяўлення страхавальнікам ці выгоданабыўцам праў па такім дагаворы неабходна прад’яўленне гэтага поліса страхоўшчыку[1].
Па асобных відах страхавання дзейнічаюць тыпавыя формы полісаў (напрыклад, формы поліса па абавязковым страхаванні грамадзянскай адказнасці ўладальнікаў транспартных сродкаў і па абавязковым медыцынскім страхаванні).
Пры страхаванні грузаў нароўні з полісам, якія дзейнічаюць на адну партыю груза, могуць ужывацца генеральныя полісы, па якім страхуюцца розныя партыі аднатыпных грузаў. У таксаваным полісе загадзя паказваецца ацэнка кошту застрахаванай маёмасці[4].