У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Тупік. Станіслаў Тупік (літ.: Stanislovas Tupikas, польск.: Stanisław Tupik; 1613 — 12 сакавіка 1682[1]) — літоўскі педагог і пісьменнік. Доктар багаслоўя, прафесар Віленскага ўніверсітэта[2].
9 жніўня 1628 г. уступіў у Вільні ў Таварыства Ісуса[3]. У 1646—1647 навучальным годзе Станіслаў Тупік чытаў семінарыстам-езуітам логіку, а ў 1648—1649 навучальным годзе навучаў маладых езуітаў метафізіцы ў Пінскім езуіцкім калегіуме[4]. У 1645—1650 гг. з перапынкамі выкладаў курс філасофіі ў Віленскім універсітэце[2]. З 1658 па 1666 гг. — прыдворны місіянер гетмана вялікага літоўскага і віленскага ваяводы Паўла Яна Сапегі[3].
У 1666—1669 гг. — рэктар Пінскага калегіума[5], а ў 1669—1672 гг. рэктар Віленскага ўніверсітэта[6]. Спеведнік віленскага біскупа (1674—1679) і суперыёр езуіцкай рэзідэнцыі ў Навагрудку (1679—1682)[3].
Папярэднік: Андрэй Валовіч(літ.) бел. |
Рэктар Віленскага ўніверсітэта(руск.) бел. 1669–1672 |
Пераемнік: Бальтазар Рагальскі |