Сесілія Ёхансдотэр Шведская (шведск.: Benedikta Ebbesdotter Hvide каля 1165 — каля 1199) — магчымае імя жонкі караля Швецыі Кнута I і маці караля Швецыі Эрыка X. Пра яе мала што вядома, за выключэннем таго, што яна была арыстакратычнага паходжання і памерла дзесьці пасля 1193 года.
Нягледзячы на тое, што яна была каралевай больш за дваццаць гадоў, каралева-кансорт караля Кнута з’яўляецца адной з самых невядомых шведскіх каралеў. Ні яе імя, ні бацькі, ні гады нараджэння і смерці дакладна не вядомыя. Кнут I заявіў у лісце да папы Клімента III, што яго нявеста была адзінай, хто мела дастаткова высокі статус, каб выйсці за яго замуж, што можа сведчыць аб яе дваранскім паходжанні[3]. Некаторыя гісторыкі мяркуюць, што яна была дачкой Ёхана Сверкерсана, сына караля Швецыі Сверкера I (пам. 1156)[4]. Здагадка аб тым, што яна насіла імя Сесілія, грунтуецца на гіпотэзе, што летапісы XIV стагоддзя былі перакрыўлены[5]. У гэтым тэксце гаворыцца, што маці Эрыка Святога (пам. 1160) звалася Сесілія, сястра Ульфа Ярла і Кола і дачка караля Свена (верагодна, намякаючы на Блот-Свена). Гэта, у сваю чаргу, можна параўнаць з генеалогіяй, у якой Убе (Ульф), Кол і Бурыслеў згадваюцца як сыны Ёхана Сверкерсана. Іх меркаваная сястра Сесілія была тады маці Эрыка X Кнутсана, чыім бацькам быў Кнут I, а не маці Эрыка Святога[6]. Гіпотэзы могуць быць падмацаваныя карцінай 13-га стагоддзя ў царкве Дэдэшо, у якой згадваюцца імёны Кнут і (магчыма) Сесілія[7].
Аднак шлюбны саюз двух варожых каралеўскіх кланаў Сверкера і Эрыка не зусім праўдападобны. Сучасныя дакументы паказваюць, што яна была сястрой іншага шляхціца па імі Кнут, вядомага ў (меркавана) страчаным дакуменце як Кнут Ульхільдсан[8]. Паводле альтэрнатыўнай гіпотэзы, брат каралевы Кнут быў сынам Інгеборгі, дачкі Сігварда. Усе гэтыя тры чалавекі былі фундатарамі абацтва Варфруберга[9]. Некаторыя пісьменнікі ранняга Новага часу сцвярджаюць, што каралева была сястрой ярла Біргера Броза, што лічыцца вельмі малаверагодным[10]. У дзявоцтве дама павінна была выйсці замуж за прынца Кнута Эрыксана прыкладна ў 1160 годзе, але забойства Эрыка Святога вымусіла яе пайсці ў манастыр, а Кнуту ўдалося ўцячы[4]. У 1167 годзе, праз сем гадоў, яе муж стаў каралём, а яна стала каралевай Швецыі.
Ёсць толькі адна гісторыя, якая сапраўды згадвае каралеву больш падрабязна. У 1190 годзе каралева захварэла. Гэта была цяжкая хвароба, і людзі хваляваліся, што яна памрэ. Каб пазбегнуць смерці, каралева паабяцала на сваім ложку, што, калі Бог пашкадуе яе і дасць ёй жыццё, пасля выздараўлення яна ўвойдзе ў кляштар, каб выказаць сваю ўдзячнасць. У рэшце рэшт яна ачуняла ад хваробы, але не жадала стаць манахіняй, як і яе муж гэтага не жадаў. Яны накіравалі зварот да Папы ў Рым, каб спытаць, ці можна вызваліць яе ад абяцання і працягваць свае шлюбныя абавязкі. Кнут сцвярджаў, што ён павінен заручыцца падтрымкай яе сваякоў, каб змагацца з язычнікамі на ўсходзе ад Балтыйскага мора, а значыць, і падтрымліваць шлюбнае жыццё[11]. Тагачасны Папа Цэлесцін III напісаў шведскім біскупам і прасіў, каб абставіны былі дадаткова правераныя. Вынік невядомы[12]. Гэты ліст датаваны 1193 годам[4]. Год яе смерці невядомы[7].
Каралева Сесілія Ёхансдотэр выкарыстоўваецца ў якасці персанажа ў кнізе аўтара Яна Гілу ў 1998 годзе, дзе яна была выкарыстана для стварэння выдуманай каралевы Сесіліі Бланкі.
Каля 1160 года яна была заручана з Кнутам Эрыксанам (кароль Швецыі з 1167 года). Шлюб быў заключаны прыкладна ў 1167 годзе, але быў (прынамсі часова) скасаваны, калі ў 1190-х гадах яна была абавязаная ўступіць у кляштар (гл. вышэй).