Святлана (руск.: Светлана) — жаночае рускае асабістае імя; адзінае ў сваім родзе, якое ўзнікла ў рускай літаратуры ў пачатку XIX стагоддзя і праз стагоддзе атрымала шырокае распаўсюджанне ў якасці сапраўднага асабістага імя.
Імя было прыдумана і ўпершыню выкарыстана А. Х. Вастокавым ў «старадаўнім рамансе» «Святлана і Мсціслаў» (1802); шырокую вядомасць набыло пасля публікацыі балады «Святлана», створанай паэтам-рамантыкам Васілём Жукоўскім (1813).