Рыгор Яўхімавіч Парэчын (8 сакавіка 1894, Задашчэнне, цяпер Пухавіцкі раён — 28 чэрвеня 1938 Мінск) — беларускі правазнавец, эканаміст.
У 1920 уступіў у ВКП(б). У 1924 г. скончыў 1-ы Маскоўскі ўніверсітэт. З 1921 г. працаваў у Паўнамоцным прадстаўніцтве БССР пры ўрадзе РСФСР. З 1924 г. намеснік старшыні Камісіі заканадаўчых меркаванняў пры СНК БССР. З 1931 г. у Інстытуце Савецкага будаўніцтва і права АН БССР. Працаваў у Інстытуце беларускай культуры, Інстытуце эканомікі АН БССР.
Арыштаваны 24.1.1937 па адрасе: вул. Няміга, д. 16/2, кв. 10. На той момант быў жанаты, гадаваў дзіця. Асуджаны пазасудовым органам НКВД (па іншай інфармацыі – Ваеннай калегіяй Вярхоўнага суда СССР па артыкулах 68, 69, 70 і 76) за “шкодніцкую работу ў навуковых установах БССР” да вышэйшай меры пакарання з канфіскацыяй маёмасці. Растраляны 28.6.1938 у мінскай турме НКВД. Рэабілітаваны ваеннай калегіяй Вярхоўнага суда СССР 1.8.1957. Асабовая справа П. № 10776-с захоўваецца ў архіве КДБ Беларусі.
Даследаваў пытанні савецкай федэрацыі нацыянальна-дзяржаўнага будаўніцтва ў БССР. Падчас працы ў Інстытуце эканомікі АН БССР прымаў удзел у складанні першага ў Беларусі падручніка эканамічнай геаграфіі. Прымаў удзел у даследваннях па праблемам размяшчэння вытворчых сіл (у прыватнасці далейшага размяшчэння ў Беларусі прамысловасці будаўнічых матэр’ялаў). Даследваў сыравінную базу прамысловасці мінеральных будаўнічых матэр’ялаў. Менавіта ён абгрунтаваў мэтазгоднасць будаўніцтва буйных цагельных прадпрыемстваў у Петрыкаўскім, Горацкім і Асвейскім раёнах Беларусі, а таксама пашырэння цагельнай вытворчасці ў Дрысненскім раёне[1].