Асноўны артыкул: Пандэмія COVID-19
Распаўсюджванне інфекцыі COVID-19 пачалося ў Нідэрландах 27 лютага 2020 года, калі ў горад Цілбург быў пацверджаны першы выпадак захворвання. Інфікаваны быў 56-гадовым галандзец, які вярнуўся з Італіі. Першая смерць ад наступстваў COVID-19 наступіла 6 сакавіка, калі ў Ратэрдаме памёр 86-гадовы пацыент. Па стане на 7 красавіка ў Нідэрландах пацверджана 19 580 выпадкаў заражэння, 2101 інфікаваны пацыент памёр[2].
Першы пацверджаны выпадак захворвання COVID-19 быў зафіксаваны ў краіне 27 лютага. Мужчына з вёскі Лоан-оп-Занд, які вярнуўся з раёна Ламбардыя ў Італіі, быў змешчаны ў бальніцу Цілбурга, дзе і ў яго выявілі інфекцыю. У наступныя два дні ў Нідэрландах было выяўлена яшчэ 6 выпадкаў заражэння[2].
6 сакавіка Нідэрландскі дзяржаўны інстытут аховы здароўя і навакольнага асяроддзя (RIVM) абвясціў аб першай смерці ад COVID-19. Памерламу было 86 гадоў[2].
Да 9 сакавіка агульная колькасць выпадкаў заражэння дасягнула 321, з якіх больш за адну трэць былі выяўлены ў правінцыі Паўночны Брабант[2]. У гэты дзень прэм’ер-міністр Марк Рутэ папрасіў грамадзян спыніць практыку поціску. Да гэтага дня ў Нідэрландах не рабілася ніякіх істотных мер па абмежаванні распаўсюджвання віруса.
10 сакавіка ў Паўночны Брабант былі ўведзеныя больш строгія меры. Былі забароненыя буйныя мерапрыемствы, у тым ліку прафесійны футбол, шэраг танцавальных фестываляў, карнавальныя шэсці і канцэрты[3].
12 сакавіка ўрад абвясціў аб новых каранцінных мерах. Усе мерапрыемствы (канцэрты, спартыўныя спаборніцтвы) і ўсе рабочыя сустрэчы з больш чым 100 удзельнікамі забараняліся, усім грамадзянам рэкамендавалася працаваць па магчымасці дома. Усім галандскім універсітэтам было загадана перайсці на анлайн-навучанне (сярэднія школы гэтая мера не кранула)[4].
13 сакавіка былі адмененыя на два тыдні ўсе авіярэйсы з Кітая, Ірана, Італіі і Паўднёвай Карэі (краін з найбольшай колькасцю выпадкаў заражэння)[5].
15 сакавіка агульная колькасць выпадкаў інфікавання дасягнула 1135[2]. Сярэднія школы і дзіцячыя сады, а таксама кафэ, рэстараны, спартыўныя клубы, сауны, секс-клубы і кафешопы былі зачыненыя да 6 красавіка[6] (пасля забарона быў працягнуты да 28 красавіка[7]).
18 сакавіка Еўрапейскі вяшчальны саюз адмяніў конкурс песні «Еўрабачанне-2020», які павінен быў адбыцца ў траўні ў Ратэрдаме[8].
23 сакавіка былі ўведзеныя дадатковыя каранцінныя меры. Да 1 чэрвеня былі забароненыя ўсе мерапрыемствы і сходы з трыма і больш удзельнікамі (не пражываюць пад адным дахам). Акрамя таго, усім грамадзянам (за выключэннем тых, хто пражываюць разам, а таксама маленькіх дзяцей) было забаронена знаходзіцца ў грамадскіх месцах на адлегласці менш за паўтары метраў адзін ад аднаго, у адваротным выпадку ім пагражае штраф у 400 еўра. На крамы і іншыя грамадскія прадпрыемства была ўскладзены абавязак забяспечваць такую адлегласць паміж сваімі наведвальнікамі пад пагрозай штрафу ў памеры да 4000 еўра[9]. Пачынаючы з 28 сакавіка, нідэрландская паліцыя выкарыстоўвае дроны, абсталяваныя відэакамерамі і гучнагаварыцелямі, для кантролю марскіх пляжаў, гандлёвых вуліц і іншых людных месцаў. У адрас тых, хто не выконваюць мінімальную дыстанцыю ў паўтара метра, раздаюцца папярэджання[10][11].
Да 20 сакавіка лік пацыентаў з каранавіруснай інфекцыяй COVID-19 павялічылася ў Паўночны Брабант настолькі, што шэраг бальніц там дасягнуў мяжы сваіх магчымасцяў. Каб засяродзіцца на аказанні неадкладнай дапамогі пацыентам, бальніцы рэгіёну адмянілі ўсе планавыя аперацыі. Тым не менш, ім давялося звярнуцца па дапамогу да медыкаў з іншых правінцый[12].
На наступны дзень, пры садзейнічанні ваенных медыкаў, пачалося пераразмеркаванне пацыентаў з Паўночнага Брабанта ў іншыя правінцыі краіны[13]. Для гэтага былі выкарыстаныя карэты хуткай дапамогі, а таксама пераабсталяваныя для гэтай мэты аўтобусы (празваныя «каранабусамі»). Значная частка хворых была накіравана ў правінцыю Гронінген на паўночным усходзе краіны, дзе да таго часу ў аддзяленнях інтэнсіўнай тэрапіі не было ніводнага пацыента з COVID-19[14][15][16]. Масавае перамяшчэнне хворых з Паўночнага Брабанта ў іншыя правінцыі працягнулася і ў наступныя дні. Пачынаючы з 24 сакавіка, да аперацыі былі падлучаныя медыцынскія верталёты[17]. 28 сакавіка пачаўся таксама транспарціроўка невялікай колькасці коронавирусных хворых з Нідэрландаў у бальніцы Германіі, размешчаныя паблізу нідэрландскай-нямецкай мяжы[18]. Для аптымальнага размеркавання патоку пацыентаў у краіне з 30 сакавіка ўсе бальніцы Нідэрландаў пачалі ў тэрміновым парадку падлучацца да адзінай камп’ютэрнай сістэме, якая адсочвае вольныя месцы ў рэжыме рэальнага часу[19].
Па меры росту колькасці хворых у розных нідэрландскіх правінцыях, усё востра пачала ўставаць праблема абмежаванай колькасці месцаў у аддзяленнях інтэнсіўнай тэрапіі па краіне ў цэлым. Спачатку ў Нідэрландах было падрыхтавана 546 такіх месцаў для хворых COVID-19. Да 23 сакавіка іх лік было павялічана да 925, а да 29 сакавіка — да 1100[20]. Потым была пастаўлена задача павялічыць лік месцаў да 1900. Гэтую задачу ўдалося вырашыць на 5 красавіка[21]. Улічваючы, што яшчэ 505 месцаў было выдзелена для размяшчэння пацыентаў, якія пакутуюць іншымі захворваннямі, агульная колькасць месцаў у аддзяленнях інтэнсіўнай тэрапіі дасягнула ў Нідэрландах на 5 красавіка за дзве тысячы чатырыста. Паводле ацэнак экспертаў, гэта — максімальную колькасць месцаў, якое магло быць створана ў краіне пры існуючым колькасці персаналу, падрыхтаванага для працы ў аддзяленнях інтэнсіўнай тэрапіі[22][23].
Пры абсталяванні новых месцаў нідэрландскай ахове здароўя прыйшлося пераадольваць цэлы шэраг арганізацыйных складанасцяў. Адной з іх было забеспячэнне месцаў апаратамі штучнай вентыляцыі лёгкіх. 28 сакавіка стала вядома пра паступленне ў краіну ста новых апаратаў ад вытворцы (Philips) у рамках размешчанага раней замовы[24]; яшчэ 65 такіх апаратаў прадаставіла нідэрландскае міністэрства абароны[25]. Каб паскорыць пастаўку астатніх апаратаў, да перамоваў з іх вытворцамі падключаўся нават кароль Нідэрландаў Вілем-Аляксандр[26].
Яшчэ адной складанасцю стала вылучэнне свабодных памяшканняў для размяшчэння хворых COVID-19, якія маюць патрэбу ў інтэнсіўнай тэрапіі. Паколькі перапрафілявання палат у дзеючых шпіталях аказалася недастаткова, то пад патрэбы аховы здароўя прыйшлося прыстасоўваць і іншыя памяшканні. 30 сакавіка ў прэсе з’явілася інфармацыя аб пераабсталяванні пад шпіталь кангрэс-цэнтра MECC Maastricht ў Маастрыхце[27], а таксама канцэртнай залы Ahoy Arena у Ратэрдаме[28][29], дзе раней планавалася правесці конкурс песні Еўрабачанне-2020.