Пітэр Артсен (нідэрл. Pieter Aertsen; 1508, Амстэрдам — 1575, там жа) — нідэрландскі мастак. Вядомы таксама па мянушцы Пітэр Доўгі (нідэрл. Lange Pier).
Сын панчошніка з Амстэрдама Арта Пітэрса. Вучыўся ў Антверпене ў Аларта Класа, у 1535 годзе стаў членам мясцовай гільдыі Святога Лукі. У сярэдзіне 1550-х гадоў вяртаецца ў Амстэрдам для выканання царкоўных заказаў, у 1563 годзе атрымлівае правы грамадзянства і застаецца ў горадзе да самай сваёй смерці.
Пітэр Артсен спачатку набыў вядомасць сваімі жанравымі сцэнамі («Малочніца», 1543), у якія часта ўводзіў евангельскія матывы, якія надаюць выяве павучальны характар («Хрыстос у Марфы і Марыі», 1557 і Мясная крама, 1551). Ствараў рэлігійныя і алтарныя кампазіцыі, многія з якіх былі разбураны ў перыяд іканаборства.
Сярод яго вучняў былі Ян ван дэр Страт і яго пляменнік Іаахім Бейкелар.
Звесткі пра яго жыццё і творчасць прыводзіць Карэл ван Мандэр у сваёй «Кнізе пра мастакоў».