У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Канчалоўскі.
Пётр Пятровіч Канчалоўскі (руск.: Пётр Петро́вич Кончало́вский; 9 [21] лютага 1876, Славянск — 2 лютага 1956, Масква, СССР) — рускі і савецкі жывапісец. Акадэмік АМ СССР (1947), народны мастак РСФСР (1946), лаўрэат Сталінскай прэміі I ступені (1943).
Нарадзіўся 9 (21) лютага 1876 года ў Славянску (Ізюмскі павет Харкаўскай губерні). Вучыўся ў Харкаўскай малявальнай школе М. Д. Раеўскай-Івановай (1885), у вячэрніх класах СМПУ ў В. Д. Суханава (1889), у акадэміі Жуліяна ў Парыжы ў Ж. Ж. Бенжамен-Канстана і Ж. П. Ларана (1896—1898) і ў Пецярбургскай Акадэміі мастацтваў (1898—1907) у Г. Р. Залемана, В. Я. Савінскага, П. В. Кавалеўскага. У 1904 годзе зноў быў у Еўропе; наведаў Францыю, Іспанію, Германію, Вялікабрытанію, Італію (куды прыязджаў перыядычна ў 1907—1914).
Адзін з заснавальнікаў аб’яднання «Бубновы валет», яго старшыня (1911), быў членам мастацкіх аб’яднанняў: «Саюз моладзі» (1911) і «Свет мастацтва» (1911—1922, з перапынкамі).
У час Першай сусветнай вайны, у 1914—1917 гадах знаходзіўся на ваеннай службе. У 1918—1921 гадах выкладаў у ГСММ, якія былі пераўтвораны ва ВХУТЭМАС, затым ва ВХУТЭІН у Маскве, дзе ён быў прафесарам у 1926—1929 гадах. Быў членам аб’яднання «Быццё» (1921—1930).
Жыў у Маскве. У 1932 годзе набыў у А. І. Траяноўскай сядзібу Бугры (цяпер вядомую як «дача Канчалоўскага»), якая пазней увайшла ў межы горада Обнінска.