Пётр Антонавіч Брынько (1915—1941) — савецкі лётчык-знішчальнік, намеснік камандзіра эскадрыллі 13-га знішчальнага палка 61-й знішчальнай авіяцыйнай брыгады Ваенна-паветраных сіл Чырванасцяжнага Балтыйскага флоту, лейтэнант, Герой Савецкага Саюза[1].
Нарадзіўся 17 верасня 1915 года ў пасёлку Мандрыкіна (цяпер у межах горада Данецка) у сям’і рабочага. Украінец. Скончыў 10 класаў школы і аэраклуб у горадзе Запарожжа.
Служыў у Ваенна-Марскім Флоце з 1935 года. Па заканчэнні Ейскай школы марскіх лётчыкаў быў накіраваны на Ціхаакіянскі флот, лётчык 1-га авіяцыйнага палка ВПС Ціхаакіянскага флота. Удзельнічаў у баявых дзеяннях ля возера Хасан (1938). Затым служыў у 13-м знішчальным авіяцыйным палку ВПС Балтыйскага флота, удзельнічаў у Савецка-фінскай вайне, дзе выканаў 47 баявых вылетаў.
У час Вялікай Айчыннай вайны ўдзельнічаў у абароне Ленінграда, Таліна, паўвострава Ханка. Быў намеснікам камандзіра эскадрыллі 13-га знішчальнага авіяцыйнага палка ВПС Балтыйскага флота (1-га фармавання). Збіў 13 самалётаў суперніка на працягу двух месяцаў (7 асабіста і 6 у групе), два з іх тараніў. Асабліва праславіўся пры абароне Ханка. У канцы жніўня 1941 года пераведзены на абарону Ленінграда, там таксама збіў 3 нямецкія самалёты.
15 ліпеня 1941 года Брынько памылкова прыняўшы пару знішчальнікаў І-153 «Чайка», якая ляцела насустрач, за варожыя, якія ідуць у лабавую атаку, адкрыў па іх агонь. У інцыдэнце загінуў пілот аднаго знішчальніка, Іван Казлоў.
Загінуў у паветраным баі 14 верасня 1941 года каля Ленінграда. Пахаваны ў брацкай магіле ў вёсцы Нізіна.