Пётр Іванавіч Лабуцін (руск.: Пётр Иванович Лабутин; 1904, Языкава, Цвярская губерня — 13 верасня 1942, вёска Верхняе Кузьміно, Дзетскасельскі раён, Ленінградская вобласць) — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, сапёр 366-га асобнага сапёрнай батальёна 189-й стралковай дывізіі, 42-й арміі, Ленінградскага фронту, чырвонаармеец. Закрыў сваім целам кулямёт.
Нарадзіўся ў 1904 годзе ў Цвярской губерні ў сям’і селяніна. У 1924 годзе пераехаў у Ленінград, працаваў падсобным рабочым у булачнай, жыў у доме № 47 па вуліцы Жукоўскага.
6 верасня 1941 года камуніст Лабуцін добраахвотнікам (воінскаму прызыву ён не падлягаў, па прычыне адсутнасці двух пальцаў на руцэ), у складзе 6-й Ленінградскай стралковай дывізіі народнага апалчэння Кастрычніцкага раёна, 23 верасня 1941 года пераназванай у 189-ю стралковую дывізію, адправіўся на фронт. Дывізія з 1941 года займала абарону ў Пулкава, у раёне Пулкаўскай абсерваторыі. П. І. Лабуцін у баях быў паранены, лячыўся ў шпіталі, затым зноў вярнуўся ў дывізію.
У ноч з 12 на 13 верасня 1942 года 269-я асобная разведвальная рота ажыццяўляла раведку боем пярэдняга краю суперніка ў раёне вёскі Верхняе Кузьміно. На чырвонаармейцаў Лабуціна і Караткова была ўскладзена задач падрыхтоўкі праходаў у загародах для разведчыкаў. Калі разведчыкі наблізіліся да пярэдняга краю суперніка, яны пайшлі ў атаку. Чырвонаармеец Лабуцін прыняў удзел у нападзе разам з разведчыкамі. Нечакана з флангу пачаў весці агонь з дзота кулямёт суперніка, у выніку чаго ў шэрагах савецкіх байцоў паўстала замяшанне і з’явіліся страты. Чырвонаармеец Лабуцін, узброіўшыся адзінай гранатай, падабраўся да кулямётаў і кінуў гранату. Кулямёт на некаторы час замоўк, але неўзабаве зноў запрацаваў. Тады Лабуцін, падабраўшыся да дзота, схапіў за ствол варожы кулямёт сваёй рукой і пачаў адводзіць яго. У гэты момант быў смяротна паранены куляй у сэрца, і ўпаў на амбразуру варожага дзота, закрыў яе целам.
Цела байца было вынесена з поля бою і пахавана ў брацкай магіле ў вёсцы Пулкава.
За подзвіг быў пасмяротна прадстаўлены да звання Героя Савецкага Саюза, але узнагароджаны быў толькі ордэнам Чырвонага Сцяга.
Подзвіг сапёра быў апісаны ў часопісе «Змена» № 371—372, лістапад 1942 г., пры гэтым уражаны карэспандэнтам прыведзена гісторыя пра знойдзенае на целе недапісанае пісьмо Лабуціна, якое пачынаецца са слоў «Любімая Украіна! Я знаходжуся далёка ад цябе …» (Сам П. І. Лабуцін быў выхадцам Цвярской вобласці)
Імем Лабуціна ў 1965 годзе названа вуліца (былая Прадзільная) у Ленінградзе, на доме № 2 ўсталяваная мемарыяльная дошка.