Прагрэсіўная народная партыя (ням.: Fortschrittliche Volkspartei, скар. FVP) — левалібэральная і буржуазна-дэмакратычная партыя Германіі, якая была створана 6 сакавіка 1910 года ў выніку зліцця Вольнадумнай народнай партыі, Вольнадумнага аб’яднання і Нямецкай народнай партыі. Членамі партыі ў асноўным з’яўляліся прадстаўнікі дробнай і сярэдняй буржуазіі.
ПНП складалася з мясцовых аддзяленняў (ням.: ortsverein), па адным на выбарчую акругу. Вышэйшы орган — з’езд (ням.: parteitag), паміж з’ездамі — Цэнтральны камітэт (ням.: Zentralausschuss), выканаўчы орган — кіруючы камітэт (ням.: Geschäftsführende ausschuss).
У 1912 годзе партыя заключыла з сацыял-дэмакратамі ўсёабдымнае пагадненне аб перабалаціроўцы[1]. У тым жа годзе на выбарах у рэйхстаг партыя заваявала 42 мандаты (12,3 % галасоў).
Тады ж у зямлі Эльзас-Латарынгія была заснавана Эльзаская прагрэсіўная партыя, як мясцовая арганізацыя ПНП.
Народная прагрэсіўная партыя выступала за:
Яе палітыка грунтавалася на прынцыпах ліберальнай эканомікі і прадстаўляла ў асноўным інтарэсы прамыслоўцаў-экспарцёраў, гандляроў, банкіраў і рамеснікаў[2].
У 1918 годзе падчас Лістападаўскай рэвалюцыі партыя спыніла сваё існаванне, аб’яднаўшыся з левым крылом Нацыянал-ліберальнай партыі ў Нямецкую дэмакратычную партыю.