Паўднёвыя і Паўночныя дынастыі ў Кітаі, ці Нань Бэй Чао ( кіт. спр. 南北朝 , піньінь: Nán Běi Cháo) — перыяд кітайскай гісторыі (4—6 стст.), калі Кітай быў падзелены на 2 асобныя дзяржавы.
Паўднёвым Кітаем у гэты час кіравалі дынастыі кітайскага паходжання:
На поўначы Кітая панавалі дынастыі выхадцаў з плямён сяньбі beru, якія захапілі гэту частку краіны ў канцы 4 ст.:
Гэты час характарызаваўся палітычнай няўстойлівасцю, частай зменай дынастый, войнамі паміж Паўночным і Паўднёвым Кітаем.
У 581 г. палкаводзец Ян Цзянь скінуў апошняга імператара Паўночнай Чжоў, аб’яднаў да 588 г. увесь Кітай пад сваёй уладай і заснаваў адзіную дынастыю Суй.