Палац княгіні Любіцы (сербск.: Конак кнегиње Љубице) — былая рэзідэнцыя жонкі князя Mілаша Абрэнавіча княгіні Любіцы і яе сыноў плошчай 1400 м2.[1] Знаходзіцца ў цэнтры Бялграда на вуліцы Князя Сіма Маркавіча, д.8.
Будынак пабудаваны ў якасці афіцыйнай княжацкай рэзідэнцыі ў 1829—1830 гадах пад кіраўніцтвам архітэктара Хаджы-Ніколы Жыўкавіча, піянера сербскай архітэктуры. Дом — тыповы прадстаўнік гарадской архітэктуры першай паловы XIX стагоддзя і адносіцца да сербска-балканскага стылю.
З прыходам да ўлады Аляксандра Карагеоргіевіча ў 1842 годзе будынак спачатку служыла ліцэем, а затым касацыйным і апеляцыйным судом, мастацкім музеем, царкоўным музеем, домам для састарэлых, інстытутам па ахове помнікаў культуры Сербіі і ў наш час з’яўляецца часткай Музея горада, дзе праводзяцца выстаўкі. У сутарэннях палаца ёсць вялікая скляпеністая зала, дзе Нацыянальны музей таксама арганізуе выстаўкі. Пастаянную экспазіцыю ў Палацы складае арыгінальная мэбля, выкананая ў балканскіх і іншых стылях таго часу (класіцызм, бідэрмаер, неабарока).
Традыцыйныя элементы архітэктуры максімальна выяўляюцца ва ўнутранай арганізацыі прасторы першага паверху, а таксама канструкцыі даху з выступаючым карнізамі, пакрытымі дахоўкай. Да 1842 года ў ім жылі члены княжацкай сям’і, пасля чаго ён неаднаразова змяняў сваё прызначэнне і гаспадароў. У перыяд 1972—1979 гады ў ім праводзіліся рэстаўрацыйныя працы. Рэстаўрацыя фасада і рэканструкцыя агародж вялася з 2003 па 2004 год.
![]() |
Палац княгіні Любіцы на Вікісховішчы |
---|