Павел Паўлавіч Палубаяраў (3 (16) ліпеня 1901, г. Тула, Расійская імперыя — 17 верасня 1984, Масква) — галоўны маршал бранятанкавых войск (1962), Герой Савецкага Саюза (1945).
У РСЧА з лістапада 1919 года. Скончыў Тульскія пяхотныя камандныя курсы ў маі 1920 года, школу вышэйшага каманднага складу аўтабранявых частак у кастрычніку 1920 года. Браў удзел у грамадзянскай вайне ў Расіі.
Скончыў Ленінградскую аўтабранявую школу ў 1926 годзе, Вайсковую акадэмію механізавання і матарызацыі РСЧА імя І. В. Сталіна ў 1938 годзе і курсы ўдасканалення вышэйшага начсаставу пры Акадэміі Генеральнага штаба РСЧА ў студзені 1941 года.
Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны з чэрвеня 1941 года. Быў начальнікам аўтабранятанкавага кіравання Паўночна-заходняга фронту.
Корпус пад яго камандаваннем ў складзе Варонежскага, Паўднёва-заходняга і 1-га Украінскага франтоў браў удзел у контрнаступе пад Сталінградам, бітве пад Курскам, у Жытомірска-Бярдычаўскай, Праскураўска-Чарнавіцкай, Ільвоўска-Сандомірскай, Карпацка-Дуклінскай, Вісла-Одэрскай, Ніжне-Сілезскай і Верхне-Сілезскай, Берлінскай і Пражскай аперацыях.