Нітгард, Нітард, Нітхард (Nithard) (каля 790 — каля 843) — франкскі храніст.
Унук Карла Вялікага (па жаночай лініі, пазашлюбны сын яго дачкі Берты (Бертрады) і Ангільберта, прыдворнага паэта і абата)[1]. Чалавек свецкі, высокаадукаваны для таго часу. Прымаў актыўны ўдзел у грамадскім жыцці; памочнік і палкаводзец Людовіка Набожнага, а затым Карла II Лысага. Праца Нітгарда «Чатыры кнігі гісторыі» (складзеная ў 842—843 гг.) змяшчае апісанне палітычных падзей перыяду кіравання Людовіка Набожнага. Асаблівая ўвага ў ёй нададзена «вайне трох братоў» (сыноў імператара Лотара, Карла Лысага і Людовіка Нямецкага), якая адбывалася ў пачатковы перыяд распаду Франкскай дзяржавы. У сваім сачыненні Нітгард прыводзіць шэраг важных (часта ўнікальных) звестак: апісанне саксонскага паўстання Стэлінга, выклад тэксту знакамітай Страсбургскай клятвы 842 г. і інш. Праца Нітгарда — каштоўная крыніца па гісторыі тых трох гадоў, якія папярэднічалі заключэнню Вердэнскага дагавора 843 і распаду імперыі Карла Вялікага.