Нейтры́нная астрафі́зіка — раздзел астрафізікі, які вывучае фізічныя працэсы ў касмічных аб’ектах, што адбываюцца з удзелам нейтрына.
У Сусвеце адрозніваюць нейтрына: касмалагічныя (рэліктавыя)[en], зорныя і касмічныя нейтрына вялікіх энергій.
Рэліктавыя нейтрына знаходзіліся ў цеплавой раўнавазе з рэчывам на працягу ~1 с пасля пачатку расшырэння Сусвету. Гарачы газ рэліктавых нейтрына з таго часу астыў, цяпер яго тэмпература 1,9 К і сярэдняя энергія нейтрына ~5×10−4 эВ.
Зорныя нейтрына ўзнікаюць ад дзвюх крыніц. Зоркі ў стацыянарным стане атрымліваюць сваю энергію ад ядзерных рэакцый у асноўным т.зв. вадароднага цыкла (гл. тэрмаядзерныя рэакцыі). Па свяцільнасці Сонца можна вылічыць агульны паток нейтрына, які роўны 1,8×1038 нейтрына/с. Зоркі з масай, большай за масу Сонца ў 1,2—8 разоў, трансфармуюцца ў нейтронную зорку альбо чорную дзіру. Асноўны механізм выпрамянення энергіі на завяршальных стадыях эвалюцыі такіх зорак — выпрамяненне нейтрына, утвораных у ядзерных рэакцыях. Пры гравітацыйным калапсе зоркі з масай, роўнай дзвюм масам Сонца, каля 15 % усёй энергіі зоркі пераходзіць у энергію нейтрына. Энергія асобных нейтрына 10—12 МэВ, працягласць нейтрыннага імпульсу 10—20 с.
Касмічныя нейтрына вялікіх энергій утвараюцца ў касмічных аб’ектах у выніку сутыкнення касмічных прамянёў з ядрамі атамаў ці з фатонамі малых энергій.
Асноўныя галактычныя крыніцы нейтрына — падвойныя зоркі, маладыя абалонкі звышновых зорак, пульсары і чорныя дзіры.