Наталля Мелікаўна Мелікян (арм.: Նատալյա Մելիքի Մելիքյան; 20 мая 1906, с. Муршудалі, Расійская імперыя — 25 ліпеня 1989, г. Ерэван, Арменія) — армянскі навуковец, доктар біялагічных навук, прафесар, Заслужаны дзеяч навукі Армянскай ССР (7.03.1967)[1].
Наталля Мелікян (Тэр-Меліксецян) нарадзілася 20 мая 1906 года ў буйным армянскім сяле Муршудалі Сурмалінскага павета Эрыванскай губерні. 2 гады правучылася ў пачатковай школе Ігдыра. Выратаваўшыся ад Генацыду армян, у 1918 годзе сям’я Мелікян знаходзіць сховішча ў Ерэване.
У 1926 годзе ў Ерэване сканчае школу імя Аляксандра Мяснікяна і 2 гады працуе настаўнікам пачатковай школы, у Разданскім раёне.
У 1928-1931 гг. Мелікян студэнтка педагагічнага факультэта Ерэванскага дзяржаўнага ўніверсітэта. Пасля сканчэння ўніверсітэта яна паступае ў аспірантуру на кафедру Анатоміі і фізіялогіі раслін і ў 1933 годзе пачынае праводзіць свае даследаванні на кафедры Фізіялогіі раслін у факультэце Біялогіі Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта пад кіраўніцтвам прафесара Дзмітрыя Сабініна.
У 1934 годзе пасля вяртання ў Ерэван Мелікян пачала працаваць у Ерэванскім дзяржаўным універсітэце, у новаствораным факультэце Біялогіі на кафедры Анатоміі і фізіялогіі раслін як асістэнт прафесара Акіма Бедэляна, а пазней як кіруючая лабараторыяй. У 1939 годзе ў Ленінградскім універсітэце пад кіраўніцтвам кіруючага кафедрай Фізіялогіі раслін прафесара Сяргея Львова, абараніла дысертацыю на спашуканне навуковай ступені кандыдата біялагічных навук па тэме «Вывучэнне алею лёну-кучаравага ва ўмовах Арменіі». У 1940 годзе атрымала навуковае званне дацэнта. Вяла курс анатоміі і фізіялогіі раслін. У тыя гады Мелікян разам з біёлагам Аляксандрам Арарацянам займалася даследаваннем дзікарослых тлушча-алейных раслін Арменіі, з мэтай прамысловага ўжывання. Другая сусветная вайна перапыніла ўсе планы. У 1942 годзе на вайне загінуў муж Н. Мелікян (Керч, май 1942).
Разам з прыбылым з Масквы прафесарам Міхалам Чайлахянам, які падтрымваў цесныя сувязі з кафедрай на працягу 50 гадоў, Мелікян пачала вывучаць назапашанні лігніна і анатамічныя характарыстыкі сцёблаў раслін. Вынікі даследаванняў былі абагульнены ў манаграфіі «Структурныя змены і назапашанне лігніну ў раслінах у сувязі з умовамі асяроддзя», апублікаванай у 1959 г., якая мае важную тэарэтычную і практычную значнасць. Пазней, у 1964 г. на аснове гэтых даследаванняў Мелікян абараніла дысертацыю на спашуканне навуковай ступені доктара біялагічных навук, a у 1966 г. атрымала навуковае званне прафесара.
З 1962 па 1977 гг. Мелікян кіравала кафедрай Анатоміі і фізіялогіі раслін Ерэванскага дзяржаўнага ўніверсітэта, а пазней, з 1977 па 1985 гг. была прафесарам-кансультантам кафедры. З 1962 па 1982 гг. яна была навуковым кіраўніком на кафедры па праблеме «Анатамічныя, фізіялагічныя і біяхімічныя асаблівасці клубні адукацыі раслін». На грунце гэтых і іншых даследаванняў на кафедры быў абаронены шэраг кандыдацкіх дысертацый.
Супольна з навукова-педагагічнай дзейнасцю Мелікян прымала актыўны ўдзел у грамадскім жыцці. За асаблівыя заслугі яна была ўзнагароджана ордэнам «Знак пашаны» (1953), а таксама іншымі медалямі і граматамі. У 1967 г. Наталлі Мелікян было прысвоена званне Заслужанага дзеяча навукі Армянскай ССР.
Н. Мелікян памерла ва ўзросце 83 гадоў у Ерэване (1989).