У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Навіцкі. Напалеон Навіцкі (польск.: Napoleon Nowicki; 1800 — 22 студзеня 1870, Скрабіны[lt]) — філамат і філарэт, удзельнік паўстанняў 1831 года і 1863—1864 гадоў.
Паходзіў са шляхецкага роду Навіцкіх. Нарадзіўся ў маёнтку ў Аванце[pl]. Сын Тыматэвуша Навіцкага, землямера Ігуменскага павета ў 1820 г., межавога суддзі Бабруйскага павета[2].
Філамат і філарэт, па просьбе бацькі быў вызвалены з-пад следства. Удзельнік паўстання 1831 года — сувязны паміж Літвой і Каралеўствам Польскім; у 1833 — эмісар Ю. Заліўскага на Жмудзі, затым — сябра тайнага таварыства ў Галіцыі, у 1835 стварыў базу Ш. Канарскага на Навагрудчыне; у 1838 г. арыштаваны і высланы ў Сібір на 20 гадоў[2].
У 1863 г. быў памочнікам начальніка паўстання ў Ковенскім павеце[2].
Памёр 22 студзеня 1870 года ў в. Скрабіны[lt]. Пахаваны ў Кульве[3].
Быў у шлюбе з Феліцыяй з Міцэвічаў (1805-10.07.1883), удавой па Вілямовічы. Гэта было вялікае рамантычнае каханне, якому Адам Міцкевіч прысвяціў месца ў «Песні філарэтаў». Феліцыя пахавана на могілках Роса ў Вільні[4][5].