Надмагільны помнік Райнісу — помнік у цэнтры могілак Райніса ў Рызе, пастаўлены 1934 годзе на месцы пахавання народнага паэта Латвіі Яніса Райніса.
Аўтары помніка скульптар Карліс Зэмдэга і архітэктар Пэтэрыс Арэндс. Вырабілі скульптар Эганс Звірбуліс і два памочнікі-каменячосы.
Пятрусь Броўка
Ля горада Рыгі, дзе спяць праз гады
Навечна заснуўшыя Латвіі дзеці,
Я Райніса бачу,— які малады!
Здаецца, што з ложка ўстае на дасвецці.
Ягоныя вочы ўзіраюцца ўдаль,
Ён чуе, яму там дакучна і цесна,
Ён пройдзе па дзюнах на бераг, да хваль,
Дзе ветразі, чайкі, рыбацкія песні.
Ён прыйдзе на плошчы да новых будоў
І доўга там з мулярам гутарыць будзе,
Ён прыйдзе да хат між вясновых садоў,
Дзе прагнуць так слова ягонага людзі.
Браты яго клічуць здалёку ўвесь час,
Пачуць ім хацелася б Райніса голас.
І, можа, яшчэ раз ён прыйдзе да нас,
Яго ж так чакалі Купала і Колас.
Ягоныя песні не знаюць мяжы,
Да сэрцаў гарачых лятуць на спатканні,
З пачуццямі расхваляванай душы
Стаю я сягоння, стаю я ў чаканні
Ля горада Рыгі, дзе спяць праз гады
Навечна заснуўшыя Латвіі дзеці,
Я Райніса бачу,— які малады!
Здаецца, што з ложка ўстае на дасвецці.
Выраблены з чырвонага фінскага граніту, здабытага ў раёне Турку[1]. Першапачатковая вага гранітнай груды складала 70 тон. Вакол помніка ўзведзена паўкруглая каланада з вапнавага туфу, апавітая дзявочым вінаградам. На помніку цытата з верша Райніса «Un spēcīgs celšos es pret sauli augšā» (бел.: І, Моцны, да сонца я ўстану).
Скульптура сімвалізуе «неўміручасць творчага духу, імкненне да свабоды, абнаўлення і дасканаласці»[2].