Навум Нім, уласнае імя Навум Аронавіч Яфрэмаў (нар. 16 лютага 1951, Багушэўск, Віцебская вобласць) — расійскі пісьменнік, журналіст і праваабаронца.
У васьмігадовым узросце страціў бацьку, інваліда вайны. Маці — настаўніца. Вучыўся на мехмаце Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта, на матэматычным факультэце Растоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта. Скончыў вячэрняе аддзяленне факультэта матэматыкі Віцебскага педагагічнага інстытута (1979).
Займаўся тыражаваннем і распаўсюдам самвыдаву. Быў вымушаны з’ехаць з Віцебскай вобласці з-за занадта пільнай увагі і пагроз з боку Віцебскага КДБ. Быў арыштаваны ў студзені 1985 года ў Растове-на-Доне. У чэрвені таго ж года асуджаны Растоўскім абласным судом на два з паловай гады калоніі агульнага рэжыму па абвінавачанні ў «распаўсюдзе заведама хлуслівых выдумак, якія знеслаўляюць савецкі дзяржаўны і грамадскі лад». Большую частку тэрміна правёў у калоніі агульнага рэжыма ў Цюмені. Вызвалены ў сакавіку 1987 года.
Працаваў выхавацелем і выкладчыкам у інтэрнаце для разумова непаўнавартасных дзяцей у Новачаркаску, настаўнікам матэматыкі ў школе, праграмістам, цесляром, сталяром, піларамнікам, качагарам, будаўніком.
Пісаць пачаў у 1980-я гады, але ўсур’ёз заняўся літаратурай ужо пасля лагера.
Галоўны рэдактар часопісаў Индекс/Досье на цензуру (з 1996 па 2011) і Неволя [1] (з 2004). Аўтар некалькіх аповесцяў, рамана, праваабарончай публіцыстыкі. Творы Н. Німа перакладзены на нямецкцю мову. Чалец Саюза расійскіх пісьменнікаў, Рускага ПЭН-Цэнтра.
У 2012 годзе атрымаў Міжнародную літаратурную прэмію імя А. і Б. Стругацкіх за раман «Господи, сделай так…».