У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Загоскін. У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Міхаіл Загоскін, значэнні. Міхаіл Мікалаевіч Загоскін (руск.: Михаил Николаевич Загоскин) (14 (25) ліпеня 1789, с. Рамзай Пензенскага ўезда, зараз Макшанскага раёна Пензенскай вобласці — 23 чэрвеня (5 ліпеня) 1852, Масква) — рускі пісьменнік, драматург, аўтар гістарычных раманаў.
З 1802 года служыў у Санкт-Пецярбургу, падчас Айчыннай вайны 1812 года паступіў у апалчэнне, быў паранены пад Полацкам. Пасля вайны быў дырэктарам шэрагу маскоўскіх тэатраў, з 1842 года — дырэктар Аружэйнай палаты.
У літаратуры дэбютыраваў камедыяй «Гарэзнік» (руск.: «Проказник») (1815). У яго п’есах «Багатонаў в вёсцы, ці Сурпрыз самому сабе» (руск.: «Богатонов в деревне, или Сюрприз самому себе») (1821), «Урок халастым, ці Спадчыннікі» (руск.: «Урок холостым, или Наследники») (1822), «Вясковы філосаф» (руск.: «Деревенский философ») (1822), «Рэпетыцыя на станцыі» (руск.: «Репетиция на станции») (1827), «Благародны тэатр» (руск.: «Благородный театр») (1827) знаходзяць перайманне французскай камедыі. Першы раман — «Юры Міласлаўскі, альбо Рускія ў 1612 годзе» (руск.: «Юрий Милославский, или Русские в 1612 году») (1829) карыстаўся вялікай папулярнасцю. Іншыя раманы і аповесці:
Пра прыжыццёвую папулярнасць Загоскіна гаворыць такі факт: у вядомай камедыі Гогаля «Рэвізор» галоўны герой, прайдзісвет Хлестакоў, спрабуе выдаць за сваю літаратурную творчасць менавіта раман «Юры Міласлаўскі», але прысутныя ўзгадваюць, што гэта «спадара Загоскіна сачыненне», і Хлестакову даводзіцца апраўдвацца.