У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Дружынін. Міхаіл Іванавіч Дружынін (15 верасня 1920, в. Дзям’янцава, цяпер Бежацкі раён Цвярской вобласці — 31 сакавіка 1995, Масква) — савецкі ваенны дзеяч, генерал-палкоўнік (1978). Герой Савецкага Саюза. Ганаровы грамадзянін Віцебска (1964).
У шэрагах Чырвонай арміі з 1939 года. Скончыў школу малодшых камандзіраў. З пачаткам Вялікай Айчыннай вайны быў накіраваны ў асобную 11-ю запасную стралковую брыгаду, дзе займаўся падрыхтоўкай сувязістаў. У 1943 годзе скончыў Маскоўскае ваенна-палітычнае вучылішча імя У. І. Леніна. У баявых дзеяннях на фронце са студзеня 1944 года, з красавіка 1944 года камсорг 1-га стралковага батальёна 61-га палка 19-й гвардзейскай стралковай дывізіі (39-я армія, 3-ці Беларускі фронт).
Старшы лейтэнант Дружынін М. І. сябе ў баі каля вёскі Замасточча Віцебскага раёна. 23 чэрвеня 1944 г. першым падняўся ў атаку, з чатырма байцамі захапіў мост праз раку Лучоса і ўтрымліваў да падыходу асноўных сіл, забяспечыўшы хуткую пераправу войскаў 5-га гвардзейскага стралковага корпуса. Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 24 сакавіка 1945 года за мужнасць і гераізм, праяўленыя пры ўзяцці мастоў праз Лучоса гвардыі лейтэнанта Міхаілу Іванавічу Дружыніну прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка» (№ 3714). У 1969 г. у вёсцы Замасточча усталяваны абеліск на ўвекавечанне подзвігу байцоў.
Пасля вайны М. І. Дружынін працягнуў службу ў Савецкай Арміі. У 1955 г. скончыў Вышэйшы ваенна-педагагічны інстытут, у 1962 годзе — Ваенную акадэмію Генштаба. У 1962—1969 гг. у РВСН. Член ваеннага савета — начальнік палітуправы ваенных акругаў, з мая 1985 года начальнік палітаддзела Ваеннай акадэміі Генштаба.
У адстаўцы з 1987 г. Жыў у Маскве. Памёр 31 сакавіка 1995 года. Пахаваны на Кунцаўскіх могілках.
Міхаіл Іванавіч Дружынін на сайце «Героі краіны»
Тэмы гэтай старонкі (30):