Міхал Карвоўскі (польск.: Michał Karwowski; 27 верасня 1652, Прусія – 24 студзеня 1706, Нясвіж[1]) – езуіцкі святар і педагог.
Уступіў у Таварыства Ісуса 20 жніўня 1671 г. у Вільні. Прайшоўшы выпрабаванні ў навіцыяце (1671–1673), выкладаў у Полацкім езуіцкім калегіуме ў класах інфімы, паэтыкі і рыторыкі (1673–1676). Вывучаў філасофію (1676–1679) і тэалогію (1680–1684) у Віленскай акадэміі. У Вільні быў высвечаны на ксяндза[2].
Прафесар рыторыкі для экстэрнаў (1685–1687) і этыкі (1687–1688) у Віленскай акадэміі, прафесар філасофіі ў Полацкім езуіцкім калегіуме (1688–1691). У 1687 г. атрымаў у Віленскай акадэміі ступень магістра філасофіі і вольных навук, роўную доктарскай ступені[2].
Прафесар рыторыкі для семінарыстаў-езуітаў у настаўніцкай семінарыі і адначасова прэфектам школ у Пінску (1691–1693) і ў Крожах (1693–1694). Прафесар этыкі і прэфект сярэдніх школ у Нясвіжы (1697–1699), прафесар маральнай тэалогіі і прэфект сярэдніх школ у Віленскай кадэміі (1699–1700). З 1700 па 1703 гг. – рэктар Пултускага езуіцкага калегіума. У Качыцах, маёнтку, які належаў калегіуму, пабудаваў касцёл Св. Станіслава Косткі. Апошнім месцам працы Міхала Карвоўскага стаў Нясвіж, дзе ў 1705–1706 гг. ён займаў пасаду прэфекта сярэдніх школ[3].
Згодна з некралогам меў намер выдаць ўласныя панегірычныя творы у гонар каралёў і магнатаў. У віленскіх бібліятэках захоўваюцца рукапісы лекцый па рыторыцы (Віленская акадэмія, 1685/1686 навучальны год; настаўніцкая семінарыя ў Пінску, 1691/1692), а таксама па логіцы і фізіцы (Полацкі езуіцкі калегіум, 1688/1689 і 1689/1690)[3].