Мінскі дзяржаўны архітэктурна-будаўнічы каледж (МДАБК) — сярэдняя спецыяльная адукацыйная ўстанова ў Мінску. Размешчаны па адрасе вул. Змітрака Бядулі, 7.
У кастрычніку 1921 года рашэннем Глаўпрафадукацыі БССР у Мінску быў адкрыты будаўнічы тэхнікум з архітэктурным і дарожным аддзяленнямі. Першым дырэктарам быў прызначаны Віктар Барысавіч Гурэвіч. Для размяшчэння тэхнікума быў адведзены будынак былой Марыінскай гімназіі, які размяшчаўся на вул. Падгорнай, 37 (цяпер вул. К.Маркса, 29). Заняткі ў тэхнікуме пачаліся 1 лістапада 1921 г., а ўрачыстае адкрыццё новай навучальнай установы адбылося 13 лістапада 1921 г.
Тэарэтычная падрыхтоўка навучэнцаў спалучалася з практычнымі заняткамі, якія праводзіліся ў навучальных майстэрнях, а затым на прадпрыемствах і будоўлях, каб па заканчэнні навучальнай установы будучыя тэхнікі маглі праектаваць нескладаныя збудаванні, ажыццяўляць кіраўніцтва працамі. Аднак у дзейнасці тэхнікума адбыўся вымушаны перапынак.
У студзені 1922 г. тэхнікум быў закрыты з-за адсутнасці сродкаў. Аднавіў працу ў 1926 г., тады ж ён быў пераназваны ў Мінскі архітэктурна-дарожна-будаўнічы тэхнікум. Першы выпуск склаў усяго 13 чалавек. У лістападзе 1926 г. пры Мінскім архітэктурна-дарожна-будаўнічым тэхнікуме быў адкрыты двухгадовы вячэрні рабочы тэхнікум з архітэктурна-будаўнічым і механічным аддзяленнямі, які праз два гады быў пераведзены ў Віцебскі палітэхнікум. 15 чэрвеня 1927 г. адбыўся другі выпуск тэхнікума, арганізавана выстаўка 28 дыпломных прац выпускнікоў.
У красавіку 1928 г. Мінскі архітэктурна-дарожна-будаўнічы тэхнікум быў аб’яднаны з Мінскім дзяржаўным гідратэхнічным тэхнікумам і ператвораны ў Мінскі дзяржаўны палітэхнікум. У верасні 1930 г. рэарганізаваны ў Мінскі архітэктурна-будаўнічы тэхнікум, падпарадкаваны ВСНГ БССР.
У 1934 г. тэхнікум атрымаў новы будынак па вул. К.Маркса, 3, дзе знаходзіўся да пачатку Вялікай Айчыннай вайны. За даваенны перыяд тэхнікум падрыхтаваў 2500 спецыялістаў па прамысловым і грамадзянскім будаўніцтве. Напярэдадні Вялікай Айчыннай вайны ў тэхнікуме налічвалася прыблізна 1200 навучэнцаў, калектыў выкладчыкаў складаў каля 60 чалавек. У час вайны тэхнікум быў разбураны.
Мінскі будаўнічы тэхнікум адроджаны прыказам Усесаюзнага камітэта па справах вышэйшай школы пры СНК СССР пры Міністэрстве жыллёва-грамадзянскага будаўніцтва БССР № 594 ад 26 ліпеня 1945 г. Тэхнікум не меў свайго будынка, заняткі праводзіліся ў СШ № 35 па вул. Асаавіяхімаўскай (цяпер вул. Магілёўская,7). У сувязі з гэтым заняткі даводзілася праводзіць пасля 16 гадзін, а заняткі па фізкультуры праводзіліся ў спартзалах СШ № 33 (па вул. Маскоўскай) і Доме Афіцэраў. У першым паваенным наборы 90 навучэнцаў былі прыняты на спецыяльнасць «Прамысловае і грамадзянскае будаўніцтва». Пры тэхнікуме меўся інтэрнат, які размяшчаўся ў трох бараках, два з якіх былі пабудаваны ў 1945 г., а адзін сіламі навучэнцаў у 1948 г.
У 1951 г. тэхнікум рыхтаваў спецыялістаў па архітэктуры, прамысловым і грамадзянскім будаўніцтве, цеплазабеспячэнні і вентыляцыі. З 1953 г. пачалі працаваць дзённае і вячэрняе аддзяленні. У жніўні 1954 г. адкрыты чатырохпавярховы навучальны корпус па вул. Галантарэйнай, 7 (цяпер вул. Змітрака Бядулі, 7). У 1956 г. тэхнікум ужо меў два навучальныя карпусы агульнай плошчай 2500 м². Былі абсталяваны навучальныя майстэрні. У 1966 г. Мінскі будаўнічы тэхнікум быў ізноў ператвораны ў Мінскі архітэктурна-будаўнічы тэхнікум.
У сярэдзіне 1960-х гг. у тэхнікуме з’явіліся першыя пяць замежных навучэнцаў з Малі. У сярэдзіне 1970-х гг. у тэхнікуме навучаліся 127 чалавек з Манголіі, Чылі, Сірыі, Анголы, Афганістана і іншых краін.
У 1990-я гг. былі адкрыты новыя спецыяльнасці «Бухгалтарскі ўлік, аналіз і кантроль», «Камерцыйная дзейнасць», «Эканоміка і кіраванне прадпрыемствам», «Дызайн». Частка навучання пераведзена на платную аснову.
2 лютага 2000 г. загадам Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь № 61 Мінскі архітэктурна-будаўнічы тэхнікум быў ператвораны ў Мінскі дзяржаўны архітэктурна-будаўнічы каледж.
Каледж вядзе падрыхтоўку па спецыяльнасцях: