Метаксія́ Мігра́наўна Сіманя́н (арм.: Սիմոնյան Մետաքսյա Միհրանի; 21 лютага 1926 — 11 жніўня 1987) — савецкая армянская актрыса тэатра і кіно, педагог. Народная артыстка СССР (1981). Лаўрэат Сталінскай прэміі другой ступені (1950).
Метаксия Сіманян нарадзілася 21 лютага 1926 года ў Ашгабаце (цяпер у Туркменіі).
У 1933 годзе разам з сям’ёй пераехала ў Ерэван.
У 1948 годзе скончыла акцёрскі факультэт Ерэванскага мастацка-тэатральнага інстытута (курс Вартана Аджэмяна). З гэтага ж года актрыса Армянскага тэатра імя Сундукяна. Яе першай ролю была Ананэ ў камедыі «Яшчэ адна ахвяра» Г. Сундукяна, а партнёрамі па сцэне былі Авет Авецісян і Вольга Гулазян.
Праз годзгуляла Ніну ў драме «Маскарад» М. Лермантава. Гэта роля, створаная ў партнёрстве з Ваграмам Папазянам, Вагаршам Вагаршанам, Рачыя Нерсісянам прынесла актрысе вялікую славу і слыннасць. Тэма абароны годнасці жанчыны з’яўлялася цэнтральнай у творчасці актрысы.
У 1949 годзе згуляла роля Армануш у спектаклі «Гэтыя зоркі нашы», за якую, супольна з групай акцёраў, была ганаравана Сталінскай прэміі другой ступені ў вобласці літаратуры і мастацтва.
Рэпертуар М. Сіманян адрозніваўся шыратой і разнастайнасцю, пры гэтым яна аднолькава ўдала выступала ў п’есах айчынных, рускіх, заходнееўрапейскіх аўтараў. Яе лепшымі ролямі былі: Дэздэмона у п’есе «Атэла» У. Шэкспіра, Настасія Піліпаўна ў спектаклі па рамане «Ідыёт» Ф.М. Дастаеўскага, Марта у п’есе «Хто баіцца Вірджыніі Вулф?» Эд. Олбі.
Доўгія гады з’яўлялася вядучай актрысай Армянскага тэатра імя Сундукяна.
Гастралявала ў Маскве, Баку, Тбілісі, Бейруце, Дамаску і інш.
У кіно з 1947 года.
З 1968 года выкладала ў Ерэванскім мастацка-тэатральным інстытуце (цяпер — Ерэванскі дзяржаўны інстытут тэатра і кіно) (з 1983 — прафесар).
Метаксія Сіманян памерла 11 жніўня 1987 года ў Ерэване, ва ўзросце 61 года. Пахавана на Тахмахскіх могілках.