Меланома — злаякасная пухліна меланаўтваральнай тканкі, што дае лімфагенныя, гематагенныя метастазы. клеткі пухліны і навакольныя тканкі ўтрымліваюць меланін, але і нам вядомыя беспігментавыя меланомы. Развіваецца ў скуры, пігментавай абалонцы вока, мазгавых абалонках, мазгавой субстанцыі наднырачнікаў, зрэдку ў слізістай. У палове выпадкаў развіваецца з радзімак[1]. Утварэнне пухліны папярэджваецца выдаленнем радзімак у траўманебяспечных месцах. Спрыяльнымі чыннікамі з’яўляюцца націранне радзімак, сонечныя апёкі і паходы ў салярый[2].
Паводле формы мы вылучаем 2 тыпы меланомаў:
Вузлы багатыя сасудамі, мяккія, нераўнамернай афарбоўкі.
Клеткі: зорчатыя, верацёнападобныя, вычварныя, паліморфныя. Меланацыты могуць групавацца ў клетачныя жмуткі, якія ідуць уздоўж сасудаў. Калі клеткі пухліны распадаюцца, у навакольных тканках назіраюцца адкладанні пігменту, ён трапляе ў кроў, пераходзіць у мачу і праз нейкі час пасля забору мачы на аналіз надае ім цёмнае адценне. Меланацыты — клеткі нейрагеннага паходжання, якія напрацоўваюць меланін (бура-чорны пігмент), яны ёсць субстратам для развіцця злаякасных пухлін, названых меланома, або меланабластома. Пігментавы невус нельга прылічаць да сапраўдных пухлін, бо ён, як высветлілася, з’яўляецца заганай у развіцці.
асіметрыя (asymmetry) — меланома не сіметрычная па восях, адна палова новаўтварэння не падобна да другой.
няроўныя межы (border irregularity) — зубчастыя абрысы. Межы могуць быць выцягнуты ў выглядзе несапраўднай ножкі (звычайная радзімая пляма практычна заўсёды мае роўныя, гладкія краі).
каляровыя змены (colour variegation) — каляровыя варыяцыі ад чорнага да белага. Чорны колер сведчыць пра назапашванне пігмента меланіну ў верхніх пластах скуры, чорны з сінім — пігмент назапасіўся ў сярэднім пласце скуры. Пачырваненне і лушчэнне паверхні — пра запаленне.
дыяметр (diameter) — дыяметр мераюць па даўжэйшай восі, вельмі рэдка трапляюцца меланомы дыяметрам меншым за 6 мм, звычайна іх дыяметр большы за 10 мм.[3]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Меланома