Масіма Кампільі (4 ліпеня 1895, імя пры нараджэнні — Макс Іленфельд, Берлін — 31 мая 1971, Сен-Трапэ, Францыя) — нямецка-італьянскі журналіст, жывапісец і графік.
Правёўшы большую частку свайго дзяцінства і юнацтва ў Фларэнцыі, Масіма Кампільі ў 1909 годзе пераехаў у Мілан, дзе наладзіў свае першыя кантакты з мастацкай сцэнай, асабліва з мастакамі футурызму.
У 1919 годзе ён паехаў у Парыж у якасці замежнага карэспандэнта Corriere della Sera, дзе часта наведваў «Café du Dôme» на Манпарнасе, месца сустрэчы шматлікіх мастакоў, такіх як Джорджа дэ Кірыко, Альберта Савініа, Джына Северыні і Філіпа дэ Пізіса. Знаёмства з гэтымі мастакамі натхніла яго на творчасць.
На жывапіс Масіма Кампільі моцна паўплывалі яго ўражанні ад старажытнаегіпецкага мастацтва, якое ён наведваў у музеях — асабліва ў Луўры. Класічнае мастацтва Старажытнага Егіпта натхняла на яго творчасць на працягу ўсяго жыцця.
Ён таксама інтэнсіўна працаваў над кубістычнымі творамі Фернана Лежэ і метафізічным мастацтвам Карла Кара. У 1927 годзе Кампільі кінуў працу журналіста і з гэтага часу прысвяціў сябе жывапісу. Пасля наведвання «Museo Etrusco» на віле Джуліі ў Рыме ў 1928 годзе ён напісаў карціны з настальгічнымі, эфірнымі жаночымі фігурамі ў архаічнай абстаноўцы. Гэтыя матывы ён культываваў да канца жыцця.
З 1927 па 1930 год Масіма Кампільі ўдзельнічаў у выставах «Новацэнта» ў Цюрыху, Амстэрдаме, Берліне і Берне.