Марфе́міка — раздзел мовазнаўства, які вывучае структуру слова, яго структурныя часткі — марфемы, іх віды, будову і спалучальнасць у слове ці словаформе.
У самастойную галіну навукі марфеміка вылучылася толькі ў 60-80-ыя гг. XX ст. Дагэтуль марфеміка ўкроплівалася ў марфалогію ці этымалогію.
Прадмет даследавання — марфемная будова слова і структурныя часткі слова (марфемы). Пры гэтым марфемная будова слова вывучаецца адначасова і з фармальнага, і з семантычнага боку.
Задачы марфемікі:
Сувязь марфемікі са словаўтварэннем асабліва цесная. Сувязным звяном паміж імі з’яўляецца слова. Марфемы існуюць толькі ў складзе слова і выдзяляюцца толькі са словаў, а ўтварэнне новых словаў адбываецца на базе словаў і марфем.
Кожнае новае ўтворанае слова ўключаецца ў лексічны слоўнік мовы, а лексічны слоўнік мовы — аб’ект даследавання лексікалогіі.
Кожнае слова належыць да пэўнай часціны мовы. Вывучэннем часцін мовы займаецца марфалогія. Кожная часціна мовы мае свае ўніверсальныя і спецыфічныя марфемы, якія ўдзельнічаюць ва ўтварэнні новых словаў.
Адзін з сучасных прынцыпаў беларускай арфаграфіі называецца марфалагічны. Ён патрабуе графічнай аднастайнасці перадачы марфем на пісьме незалежна ад іх вымаўлення.
Спалучэнне марфем у слове заснаванае на фанетычных законах і суправаджаецца фанетычнымі з’явамі (чаргаванне).
У працэсе гістарычнага развіцця мовы марфемная структура словаў можа змяняцца (спрошчвацца).
На базе словазлучэнняў утвараюцца складаныя словы.
Ад устойлівых выразаў утвараюцца словы (скаліць зубы — скалазуб).