wd wp Пошук: ⬜

Манімаскскі Рэлікварый

Манімаскі Рэлікварый - шатландскі рэлікварый VIII стагоддзя, выраблены з дрэва і металу характарызуецца астраўным(укр.) бел. зліццём гэльскага і пікцкага дызайнаў і англа-саксонскай металаапрацоўкі, верагодна, праца манахаў з Аёны(руск.) бел.. З’яўляўся Брэкбенахам Святога Калумбы(руск.) бел. (сучасная шатландская гэльская Breac Bannoch або «рэльефная рэч»), святы баявы прапар шатландскай арміі, выкарыстоўваецца для святой дапамогі, але цяпер мяркуецца, што ён не з’яўляецца аб’ектам, згаданым у гістарычных запісах. Вельмі нешматлікія астраўныя рэлікварыі захаваліся, хоць многія з іх згадваюцца ў сучасных запісах. Гэта ранні прыклад каўчэжца(руск.) бел. ці рака ў форме дома, якія сталі папулярнымі па ўсёй Еўропе ў Сярэднія стагоддзі, магчыма, пад уплывам астраўнога стылю. Цяпер Манімаскі рэлікварый пусты. Яго памеры 112 мм х 51 мм х 89мм[1].

Cтыль

Стыль характарызуецца сумессю пікцкіх мастацкіх канструкцый і ірландскіх мастацкіх традыцый (магчыма, спачатку прывезены ў Шатландыю ірландскімі місіянерамі ў шостым стагоддзі), злітых з англасаксонскімі метадамі апрацоўкі металаў, мастацкі рух цяпер класіфікуецца як астраўное або гіберна-саксонскае мастацтва(укр.) бел.. Шкатулка драўляная, але пакрыта срэбрам і медным сплавам. Яна была зроблена каля 750 года, верагодна, манахамі з Аёны(руск.) бел.. Дызайн паказвае камбінацыю пікцкага і астраўнога стыляў, якія з’яўляюцца ў рукапісах, такіх як Ліндзісфарнскае Евангелле (каля 715 н.э.). Сярэбраныя пласціны на пярэдняй сценцы і вечка куфара ўпрыгожаны звярамі, якія скачуць, варочаюцца і кусаюць свае хвасты на плямістым полі, характэрным для звярынага стылю ў кельцкім мастацтве. Пункцірныя насечкі характэрныя для ірландскага стылю.

Гісторыя

Важна, што, як было сказана, у рэлікварыі ўтрымліваліся святыя мошчы Калумбы(руск.) бел., самага папулярнага святога ў сярэднявечнай Шатландыі, і з XIX стагоддзя лічыцца «Брэкбенахам Святога Калумбы», святым баявым прапарам шатландскай арміі, хоць цяпер гэта ставіцца пад сумнеў навукоўцамі[2]. Ён мог быць перададзены настаяцелю Арбрацкага абацтва(англ.) бел. падчас праўлення Вільгельма I (правіў у 1165—1214), які, у сваю чаргу, перадаў яго чужому клопату ў Фарглен(англ.) бел.. Захавальніку было даручана клапаціцца аб рэлікварыі, каб шатландцы маглі выкарыстоўваць яго ў баі для святой дапамогі. Яго несла шатландская армія, якая перамагла супраць арміі караля Англіі Эдуарда II у бітве пры Бэнакбёрне(руск.) бел. (1314). Ён заставаўся ў Фарглене аж да XVI стагоддзя, калі і Фарглен, і Манімаск(англ.) бел. трапіў у рукі клану Форбс(руск.) бел.. У 1712 годзе ён быў перададзены сэр Фрэнсіс Грант Кален. Яна засталася ў калекцыі Грантаў да 1933 года, калі была нацыяналізавана. Зараз яна захоўваецца ў музеі Шатландыі, дзе з’яўляецца, магчыма, адна з самых важных рэчаў усёй музейнай калекцыі.

Зноскі

↑ У Монимаск Рэлікварыі Архівавана 18 студзеня 2014 года.WebCiteАрхівавана 18 студзеня 2014 года. у Нацыянальным музеі Шатландыі
↑ У Монимаск Рэлікварыі Архівавана 18 студзеня 2014 года.WebCiteАрхівавана 18 студзеня 2014 года. у Нацыянальным музеі Шатландыі

Літаратура

Wormald, Jenny (ed.), Scotland: A History, (Oxford, 2005), Plate 2, opp. p. 42
Caldwell, David H. (2001). The Monymusk Reliquary: the Breccbennach of St Columba?. 131. http://archaeologydataservice.ac.uk/archives/archiveDownload?t=arch-352-1/dissemination/pdf/vol_131/131_267_282.pdf. (недаступная спасылка)
Eeles, Francis C. (1933). The Monymusk Reliquary. 68. http://www.incorporationofgoldsmiths.org/content/media/Eeles-Francis-C-The-Monymusk-Reliquary-or-Breckbennoch-of-St-Columba’-PSAS-vol-68-1933-34.pdf. Архівавана 4 сакавіка 2016.

Спасылкі

The Monymusk Reliquary у Нацыянальным музеі Шатландыі
Friends of Grampian Stones (архіўная спасылка)